Seweryn Potocki

Seweryn Antoni Potocki
Ilustracja
Herb
Pilawa
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data i miejsce urodzenia

1762
Kuryłówka[1]

Data śmierci

16 września 1829

Ojciec

Józef Potocki

Matka

Anna Teresa Ossolinska

Żona

Anna Teresa z Sapiehów

Dzieci

Wanda Potocka
Leon Potocki (1789–1860)
Paulina Potocka
Seweryna Potocka
Anna Potocka

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie)
Multimedia w Wikimedia Commons

Seweryn Potocki herbu Pilawa (ur. 1762 w Kuryłówce, zm. 16 września 1829) – polski poseł, senator, krajczy wielki koronny, tajny radca i członek Rady Państwa Imperium Rosyjskiego, kurator Uniwersytetu Charkowskiego, wolnomularz, kawaler maltański od 1811 roku[2].

Syn Józefa posła i krajczego koronnego i Anny Teresy Ossolińskiej, brat Jana pisarza i podróżnika, ojciec Leona dyplomaty oraz czterech córek, w tym Wandy, działaczki społecznej i charytatywnej[3]. W 1786 poślubił Annę Teofilę Sapieżankę, córkę Aleksandra Michała Sapiehy.

Był działaczem patriotycznym w okresie Sejmu Wielkiego, poseł województwa bracławskiego na Sejm Czteroletni w 1788 roku[4]. Nie przystąpił do Targowicy. Wyjechał do Rosji, gdzie prowadził owocną działalność oświatową. W Odessie pobudował w latach 1805–1810 pałac klasycystyczny, który istnieje do dnia dzisiejszego przy ul. Sofijskiej i od 1899 mieści Muzeum Sztuk Plastycznych.

Był członkiem komisji pełnomocnej lwowskiej, powołanej w 1790 roku dla układów z Leopoldem II Habsburgiem[5]. Był członkiem Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej[6]. Został odznaczony Orderem Orła Białego 5 lipca 1791 roku oraz Orderem Świętego Aleksandra Newskiego. W 1784 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[7]. Był członkiem korespondentem Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk[8].

W XVIII wieku był członkiem loży wolnomularskiej Świątynia Izis[9].

Zobacz też

Przypisy

  1. [1] objaśnienie: Leżajsk jest określeniem zbyt ogólnym, dokładnie chodzi tu o Kuryłówkę – to w Kuryłówce w poł. XVIII wieku powstał piękny pałac Potockich, zaś Leżajsk na tyle podupadł, że starostowie leżajscy przestali w nim zamieszkiwać
  2. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 255.
  3. hr. Julia (Wanda) Caboga, geni_family_tree, 1788 [dostęp 2023-10-29]  (pol.).
  4. Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 332.
  5. Walerian Kalinka, Sejm Czteroletni, t. II, część 1, Kraków 1895, s. 118-119.
  6. Adam Skałkowski, Towarzystwo przyjaciół konstytucji 3 maja, Kórnik, 1930, s. 77.
  7. Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 190.
  8. Aleksander Kraushar, Towarzystwo Warszawskie Przyjaciół Nauk 1800–1832 : monografia historyczna osnuta na źródłach archiwalnych. Ks. 4, Czasy polistopadowe : epilog : 1831–1836, 1906, s. 495.
  9. Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738–1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 285.

Linki zewnętrzne

  • Genealogia polskich rodzin arystokratycznych.
  • Mowy Seweryna Potockiego w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000371096444
  • VIAF: 250566554
  • SUDOC: 192002732
  • PLWABN: 9810598499905606
  • NUKAT: n2012065950
  • LIH: LNB:pP+;=Bg
  • WorldCat: viaf-250566554