Siła wyporu

Siła wyporu – siła działająca na ciało zanurzone w płynie, czyli w cieczy lub gazie w obecności ciążenia. Siłę tę opisuje prawo Archimedesa.

Siła wyporu jest skierowana pionowo do góry – przeciwnie do ciężaru^[1], jest przyłożona do środka ciężkości wypartego płynu. Wartość siły wyporu jest równa ciężarowi płynu wypartego przez to ciało^[2].

W cieczy jednorodnej (o jednakowej gęstości), znajdującej się w jednorodnym polu grawitacyjnym, siłę wyporu wyraża wzór^[2]:

${\displaystyle F_{\mathrm {w} }=d\cdot g\cdot V,}$

gdzie:

${\displaystyle d}$ – gęstość cieczy lub gazu, w którym znajduje się ciało,

${\displaystyle g}$ – przyspieszenie grawitacyjne, zazwyczaj przyjmuje się przyspieszenie ziemskie 9,81 m/s² (~10 m/s²),

${\displaystyle V}$ – objętość wypieranego płynu równa objętości części ciała zanurzonego w płynie.

Siła wyporu zależy od gęstości płynu oraz objętości ciała zanurzonego w płynie.

Dzięki sile wyporu statki wodne i inne ciała unoszą się na powierzchni wody, a balony i sterowce unoszą w powietrzu.

Przypisy

Bibliografia

• Robert Resnick, David Halliday: Podstawy fizyki. Wydawnictwo Naukowe PWN, 1999. ISBN 83-01-09323-4.