Siergiej Tiulpanow
 | |||
 generał major | |||
| Data urodzenia | 3 października 1901 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 16 lutego 1984 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1919–1925, 1941–1956 | ||
| Siły zbrojne |
| ||
| Główne wojny i bitwy | |||
| Późniejsza praca | pracownik naukowy | ||
| Odznaczenia | |||
     | |||
| |||
Siergiej Iwanowicz Tiulpanow (ros. Серге́й Ива́нович Тюльпа́нов, ur. 3 października 1901, zm. 16 lutego 1984 w Leningradzie) – radziecki wojskowy, generał major, działacz naukowy, doktor nauk ekonomicznych, profesor Uniwersytetu Leningradzkiego.
Życiorys
W Armii Czerwonej służył od 1919 do 1925 i ponownie od 1941 do 1956. Do WKP(b) przyjęty w 1927. W latach 1919-1923 pomocnik szofera, czerwonoarmista, urzędnik, księgowy, kierownik oddziału finansowego 10 Dywizji Strzeleckiej, 7 Brygady Turkiestańskiej, 1923–1924 urzędnik okręgowego zarządu gospodarczego w Piotrogrodzkim/Leningradzkim Okręgu Wojskowym, 1925-1929 studiował na Leningradzkim Uniwersytecie Pedagogicznym im. Hercena, 1929 ukończył Wojskową Akademię Polityczną w Leningradzie, a w 1930 eksternistycznie Wydział Społeczno-Ekonomiczny Państwowego Instytutu Pedagogicznego. W latach 1931-1937 starszy wykładowca katedry ekonomii politycznej Akademii Wojskowo-Politycznej im. Lenina, 1937-1940 kierownik tej katedry, profesor Akademii Leśnictwa im. Kirowa, od 1940 kierownik katedry Kursów Leninowskich przy KC WKP(b) w Leningradzie. Od 1941 na froncie wojny z Niemcami, szef 7 wydziału Oddziału Politycznego 42 Armii, szef 7 oddziału Zarządu Politycznego Frontu Leningradzkiego, 1942-1945 szef 7 oddziału Zarządu Politycznego Frontów Południowo-Wschodniego, Stalingradzkiego, Południowego i 4 Ukraińskiego. X 1945 - X 1949 szef Zarządu Propagandy (Informacji) Grupy Wojsk Radzieckich w Niemczech i Radzieckiej Administracji Wojskowej w Niemczech. Znał dobrze język niemiecki, mocno wspierał Waltera Ulbrichta i sowietyzację wschodnich Niemiec. Był twardogłowym bolszewikiem, ściśle monitorował działalność nowo powstałej SED mającej rządzić krajem. 11 maja 1949 mianowany generałem-majorem. Później zastępca kierownika katedry ekonomii politycznej Akademii Wojskowo-Morskiej w Leningradzie, potem kierownik katedry ekonomii politycznej Wojskowej Akademii Łączności im. Budionnego. Od 1956 w odstawce.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Order Czerwonego Sztandaru
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Medal 100-lecia urodzin Lenina
- Medal „Za zdobycie Berlina”
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy”
- Medal „Za obronę Moskwy”
- Medal „Za obronę Stalingradu”
- Medal „Weteran Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Trzydziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
- Medal jubileuszowy „XX lat Robotniczo-Chłopskiej Armii Czerwonej”
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty”
- Medal jubileuszowy „40 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal jubileuszowy „60 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Medal „Za nienaganną służbę” I klasy
- Medal „Za nienaganną służbę” II klasy
- Medal „Za nienaganną służbę” III klasy
- Medal „Za Umacnianie Braterstwa Broni”
- Tytuł „Zasłużony Działacz Naukowy Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej"
Bibliografia
- Nikita Pietrow, Stalinowski kat Polski Iwan Sierow, Warszawa 2013.
- https://web.archive.org/web/20130927202032/http://www.econ.spbu.ru/faculty/history_faculty/tulpanov.php (ros.)
- http://www.airo-xxi.ru/gb/statji/tjulpanov.htm (ros.)
