Skaz

Skaz – jedna z form narracji ludowej literatury rosyjskiej, naśladująca żywą mowę lub, wedle słów Borisa Eichenbauma, stanowiąca iluzję narracji mówionej, w której uwidacznia się nastawienie na słowo narratora, natomiast konstrukcja fabularna schodzi na dalszy plan, ustępując miejsca konkretności słowa.[1]

Szczegółową teorię skazu rozwinął Eichenbaum w rozprawach Jak jest zrobiony Płaszcz Gogola (1919)[2], Illuzija skaza (1924) oraz Leskow i proza współczesna (1925).

Przypisy

  1. ↑ Formalizm Rosyjski, [w:] AnnaA. Burzyńska AnnaA., Michał PawełM.P. Markowski Michał PawełM.P., Teorie literatury XX wieku. Podręcznik, 2006, s. 123 .
  2. ↑ Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński: Słownik terminów literackich. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 511. ISBN 83-04-04615-6.
Kontrola autorytatywna (narracja):
  • NKC: ph1179510
  • J9U: 987007546132405171
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: art/skaz