Sofija Kymantaitė-Čiurlionienė

Sofija Kymantaitė-Čiurlionienė (pol. Zofia Kimunt-Czurlanisowa; ur. 13 marca 1886 w Joniszkach, zm. 1 grudnia 1958 w Kownie) – litewska pisarka i poetka, działaczka społeczna, krytyk literatury i sztuki, dramaturg.

Urodziła się w szlacheckiej rodzinie o polskich tradycjach w Joniszkach, jako córka Leona Kimunta. W 1904 roku ukończyła gimnazjum w Rydze. W latach 1904-1907 studiowała filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim^[1].

Jest autorką kilku dramatów, m.in. „Pieniążki” (Pinigelias, 1918), „Synowie Jutrzenki” (Aušros sūnūs, 1923), „Dwunastu braci - latających kruków” (Dvylika brolių juodvarniais laksčiusių, 1932), występowała też w teatrach amatorskich^[1].

W 1909 roku wyszła za mąż za Mikalojusa Čiurlionisa, ślub odbył się w Szatejkach. Po śmierci męża wraz z córką Danutą przeprowadziła się do Kowna, gdzie nauczała języka litewskiego na kursach naukowych. Po wybuchu I wojny światowej wyjechała do Woroneża, uczyła w lokalnym gimnazjum litewskim.

W latach 1925-1938 wykładała język i metodykę nauczania litewskiego na Wydziale Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Witolda Wielkiego w Kownie^[2]. Od 1933 do 1934 roku redagowała pismo „Gimtoji kalba”^[3]. Była zaangażowana w działalność międzynarodową: w latach 1929-1937 wchodziła w skład delegacji litewskiej przy Lidze Narodów^[2], zajmowała się sprawami społecznymi.

Odznaczona Orderem Krzyża Pogoni III klasy oraz medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata^[3]. Została pochowana na cmentarzu Petraszuńskim w Kownie.

Przypisy