Spiralna tomografia komputerowa

Ten artykuł od 2015-09 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Spiralna tomografia komputerowa (ang. spiral CT, helical CT) – technika wprowadzona na początku lat 90. Jest to badanie polegające na połączeniu ciągłego ruchu obrotowego układu lampa-detektor i przesuwu stołu wzdłuż powierzchni badanej.

Ważną zaletą spiralnej TK jest:

• skrócenie czasu badania (pozwala na uzyskanie obrazu kilkudziesięciu warstw w czasie jednego kilkunastosekundowego skanu),
• zebranie odczytu z całej objętości – łącznie z warstwami narządu, które w tradycyjnej TK znajdowały się między skanami,
• optymalne przekształcenie skanu, dzięki nowemu oprogramowaniu.

Badanie angio-TK może być przeprowadzone natychmiast po badaniu TK, za pomocą każdego spiralnego tomografu komputerowego, mającego odpowiednie oprogramowanie.

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio-TK i opcją 3D

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio-TK oraz opcją 3D pozwala na diagnostykę tętniaków śródczaszkowych oraz na obserwacje tętniaków „nie operacyjnych” w projekcji trójwymiarowej, również prawie całkowicie eliminuje możliwość przeoczenia niewielkich zmian np.: obwodowych malformacji naczyniowych.

Dzięki badaniu uzyskuje się trójwymiarowy obraz naczynia (w angiografii cyfrowej dwuwymiarowy) w dowolnym obszarze ciała o rozdzielczości liniowej i kontrastowej zbliżonej do badania angiograficznego, a często nawet przewyższającej. Dzięki czemu możliwa jest ocena, zmiany w ścianie naczynia, jak i w jego świetle.

Wielką zaletą spiralnej TK jest:

• uzyskanie tzw. obrazu objętościowego, tzn. nie jednej warstwy, lecz bardzo wielu warstw tworzących bryłę,
• eliminacja błędu pomiaru związanego z międzywarstwowym położeniem zmiany.

Środkiem kontrastowym może być np.: 75% uropolina, która umożliwia dobre odróżnienie struktur naczyniowych od kostnych w rekonstrukcji 3D (ważne m. in w przypadku tętniaków podklinowych).

Szybka aktywizacja danych pozwala na obrazowanie naczyń na stosunkowo dużym obszarze.

Spiralna TK z zastosowaniem programu angio-TK oraz opcją 3D jest dobrze tolerowana przez pacjentów z ostrym krwawieniem podpajęczynówkowym nawet w ciężkich stanach klinicznych. Wykorzystywana jest u chorych, którzy nie tolerują angiografii klasycznej; może być również stosowana zamiast niej.

W opinii części autorów angio-TK może z powodzeniem zastąpić angiografię (przy dokładnym opracowaniu badań z wykorzystaniem różnych metod rekonstrukcji obrazu):

• u niektórych chorych z tętniakami – tzn. w przypadku jednoznacznego obrazu tętniaka o lokalizacji zgodnej z wynikiem badania TK (rozmieszczenie krwi),
• u chorych z ujemnym wynikiem tego badania z krwiakiem w obszarze jąder podstawy widocznym w TK (zwłaszcza przy współistniejącym nadciśnieniu tętniczym).

Jest wówczas wystarczającą podstawą do planowania operacji. Zdaniem innych autorów – nie, i że może być jedynie badaniem uzupełniającym konwencjonalną angiografię.

Stwierdzono, że angio-TK lepiej obrazuje szypułę i jej stosunek do sąsiadujących naczyń niż konwencjonalna angiografia, zwłaszcza przy stosowaniu rekonstrukcji VRT i SSD (wynika to z trójwymiarowej rekonstrukcji obrazu i uzyskania dowolnej liczby projekcji, ponadto w metodzie SSD można określić stosunek tętniaka do struktur kostnych, co może być pomocne w trakcie zabiegu operacyjnego). Natomiast u chorych z malformacją tętniczo-żylną więcej informacji dostarcza konwencjonalna angiografia, ponieważ określa ona dynamikę przepływu krwi przez malformacje.