Stanisław Hojnor

Stanisław Hojnor
Ilustracja
podporucznik piechoty podporucznik piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 kwietnia 1896
Jasienna

Data i miejsce śmierci

21 sierpnia 1920
Aleksandrówka

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

5 Pułk Piechoty Legionów

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Stanisław Hojnor (ur. 28 kwietnia 1896 w Jasiennej, zm. 21 sierpnia 1920 w Aleksandrówce) – podporucznik piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się 28 kwietnia 1896 w Jasiennej, w ówczesnym powiecie nowosądeckim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Marii z Szewczyków[1][2]. W 1914 ukończył naukę w klasie VIIb c. k. Gimnazjum w Stryju. Był członkiem Związku Strzeleckiego[2].

W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i otrzymał przydział do 5 pułku piechoty i przebył w nim cały szlak bojowy formacji legionowych[2].

W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W 5 pułku piechoty Legionów walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej. 18 marca 1919 jako podoficer byłych Legionów Polskich został mianowany z dniem 1 marca 1919 podporucznikiem piechoty[3]. 28 maja 1920 na czele 7 kompanii podczas walk pod Rzyszczowem nad Dnieprem, w sytuacji wielokrotnej przewagi bolszewików na odcinku Witaczewo – Stajki, zdecydowanym kontratakiem zdołał powstrzymać atak wroga, biorąc do niewoli jeńców i zdobywając sprzęt wojskowy[4][2]. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5]. Poległ 21 sierpnia 1920 w boju pod Aleksandrówką koło Siemiatycz[6][2][7]. W 1921, staraniem Stefana Szeworskiego, profesora gimnazjum w Nowym Sączu, zwłoki Stanisława Hojnora zostały sprowadzone i pochowane na cmentarzu parafialnym w Lipnicy Wielkiej[8].

Ordery i odznaczenia

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7988[9]
  • Krzyż Niepodległości – pośmiertnie 19 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[10]

Przypisy

  1. Kolekcja ↓, s. 1, 9.
  2. a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 52.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 36 z 1 kwietnia 1919, poz. 1149.
  4. Kolekcja ↓, s. 6.
  5. Bąbiński 1929 ↓, s. 81.
  6. Bąbiński 1929 ↓, s. 62.
  7. Lista strat 1934 ↓, s. 269, tu 20 sierpnia 1920.
  8. Kolekcja ↓, s. 9.
  9. Kolekcja ↓, s. 1.
  10. M.P. z 1933 r. nr 292, poz. 318.

Bibliografia

  • Hojnor Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.31-2184 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-08].
  • Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
  • Kazimierz Bąbiński: Zarys historji wojennej 5-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.

Linki zewnętrzne

  • Żołnierze Niepodległości : Hojnor Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-04-08].