Stanisław Połczyński

Stanisław Marceli Połczyński
Ilustracja
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

26 kwietnia 1894
Witkowo

Data i miejsce śmierci

9–11 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

12 Pułk Strzelców Wielkopolskich
59 Pułk Piechoty Wielkopolskiej
8 Pułk Piechoty Legionów
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
powstanie wielkopolskie
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Tablica pamiątkowa na domu rodzinnym w Witkowie

Stanisław Marceli Połczyński[a] (ur. 26 kwietnia 1894 w Witkowie, zm. 9–11 kwietnia 1940 w Katyniu) – kapitan piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa i Marii z Ogórkiewiczów[3][4]. Absolwent gimnazjum humanistyczne w Rogoźnie. Od 1914 w armii niemieckiej[5], walczył na froncie rosyjskim i francuskim. Od grudnia 1918 w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika. Walczył w powstaniu wielkopolskim[5]. Był dowódcą kompanii, brał udział w walkach o Kruszwicę, Strzelno, Inowrocław i Bydgoszcz. W styczniu 1920 wraz z 12 pułkiem strzelców wielkopolskich wysłany na front litewsko-białoruski wojny 1920 r.

W okresie międzywojennym przeniesiony do 59 pułku piechoty z Inowrocławia[5][6][7][8]. 1 grudnia 1924 został mianowany na stopień kapitana ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 65. lokatą w korpusie oficerów piechoty[9]. Od 1927 skierowany do Komendy Obozu Ćwiczebnego Grupa na stanowisko adiutanta[10]. W kwietniu 1928 został przeniesiony do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie[11][12][13]. W czerwcu 1934 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[14], w którym do 1939 pełnił służbę w Wydziale Mobilizacji i Uzupełnień[4][15].

W kampanii wrześniowej walczył w sztabie gen. bryg. Mieczysława Smorawińskiego. Po opuszczeniu 14 września Lublina, wzięty do niewoli przez Sowietów we Włodzimierzu Wołyńskim, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany między 9 a 11 kwietnia 1940 w lesie katyńskim[15]. Figuruje na liście wywózkowej 017/3 z kwietnia 1940, poz. 69[15][16].

Stanisław Połczyński był żonaty z Marią z Rosińskich, z którą miał córkę Halinę i syna Zdzisława[17][4].

Awanse

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Do 1934 w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Stanisław II Połczyński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko, a mianowicie mjr. lek. Stanisława I Połczyńskiego (ur. 17 kwietnia 1875), oficera rezerwy 7 Batalionu Sanitarnego w Poznaniu[1]. W styczniu 1934 ogłoszono sprostowanie imienia kpt. Stanisława II Połczyńskiego z „Stanisław II” na „Stanisław Marceli”[2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 425, 1165, 1214, 1836, 1838, 1844.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 31.
  3. ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
  4. ↑ a b c Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 497.
  5. ↑ a b c Kolekcja VM ↓, s. 4.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 180, 825.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 293, 425.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266, 368.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 739.
  10. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 497, tu podano, że był to Obóz Ćwiczebny Okręgu Korpusu Nr VII.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 139.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 24, 206.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 51, 538.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 155.
  15. ↑ a b c Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 604.
  16. ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 230.
  17. ↑ Kolekcja VM ↓, s. 2.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 266.
  19. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 279 „za zasługi na polu administracji wojska”.

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Połczyński Stanisław Marceli. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.23-1706 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-03].
  • Убиты в Катыни. Księga pamięci polskich jeńców wojennych – więźniów Kozielskiego Obozu NKWD rozstrzelanych decyzją Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Лариса Еремина (red.). Moskwa: Stowarzyszenie Memoriał, 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.