Stanislav Vinaver

Stanislav Vinaver

Станислав Винавер

Data i miejsce urodzenia	1 marca 1891 Šabac
Data i miejsce śmierci	1 sierpnia 1955 Niška Banja
Narodowość	serbska
Język	serbski
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanislav Vinaver, cyr. Станислав Винавер (ur. 1 marca 1891 w Šabacu, zm. 1 sierpnia 1955 w Niškiej Banji) – serbski poeta i tłumacz.

Urodził się w Šabacu w żydowskiej rodzinie o polskich korzeniach, był synem Avrama Josifa Vinavera. Studia matematyczne i muzyczne podjął na Sorbonie w Paryżu. Był uczestnikiem I wojny światowej. W latach 1918–1941 pracował jako dziennikarz, współpracownik serbskiego czasopisma Vreme i Radia Belgrad. W czasie II wojny światowej przebywał w niewoli w jednym z obozów pod Osnabrück. Po wojnie pracował jako zawodowy literat i tłumacz. Zajmował się przekładem tekstów z francuskiego, niemieckiego, rosyjskiego, angielskiego i hiszpańskiego.

Zobacz też

• Serbska awangarda literacka

Bibliografia

• Mjeća (Miecia, 1911)
• Pantologija novije srpske pelengirike (1920)
• Manifest ekspresionističke škole
• Gromobran svemira (1921)
• Čuvari sveta (1926)
• Ratni drugovi (1939)
• Evropska noć (1952)
• Jezik naš nasušni (Język nasz codzienny, 1952)
• Zanosi i prkosi Laze Kostića (wydane pośmiertnie w 1963)
• Nadgramatika (wydane pośmiertnie w 1963)

Linki zewnętrzne

• Biografia (serb.)