Stefan Chrzanowski
 | |
 podporucznik | |
| Data i miejsce urodzenia | 13 sierpnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 11 września 1920 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | I Korpus Polski |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 | |
Stefan Chrzanowski (ur. 13 sierpnia 1897 w Mariampolu, zm. 11 września 1920 w Lublinie[1]) – oficer armii rosyjskiej, Wojska Polskiego na Wschodzie i Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w Mariampolu w rodzinie Wacława i Lucyny ze Skąpskich. Absolwent gimnazjum klasycznego w Mohylewie oraz Pawłowskiej Szkoły Wojskowej w Piotrogrodzie[2]. Po ukończeniu szkoły oficerskiej, w 1917 awansowany na stopień podporucznika. W szeregach armii rosyjskiej brał udział w walkach na Polesiu. W listopadzie 1917 wstąpił do I Korpusu Polskiego w Rosji gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Przebywał w Bobrujsku w składzie Legii Rycerskiej. Po rozwiązaniu korpusu działał w Polskiej Organizacji Wojskowej na terenie Mohylewa, a następnie służył w szeregach 4 Dywizji Strzelców Polskich gen. Lucjana Żeligowskiego[2]. Po reorganizacji dywizji, na czele kompanii 31 pułku Strzelców Kaniowskich wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W bitwie pod Zamościem został ciężko ranny i zmarł w wyniku odniesionych ran. Za pełną poświęcenia postawę został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[2]
Został pochowany na wojskowym cmentarzu w Lublinie[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 2186)[2]
Przypisy
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 103.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 27.
Bibliografia
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
