Stokłosa gałęzista

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

stokłosa

Gatunek

Stokłosa gałęzista

Nazwa systematyczna

Bromus ramosus Huds.
Fl. angl. 40. 1762^[3]

Synonimy

Avena nemoralis (Huds.) Salisb.
Bromopsis chitralensis (Melderis) Holub
Bromopsis fedtschenkoi (Tzvelev) Czerep.
Bromopsis ramosa (Huds.) Holub
Bromopsis ramosa subsp. fedtschenkoi (Tzvelev) Tzvelev
Bromus altissimus Weber (nom. illeg.)
Bromus asper Murray
Bromus asper var. cristatus Celak.
Bromus asper var. glaucescens Albov
Bromus asper var. grandis Velen.
Bromus asper var. pauciflorus Mutel
Bromus asper var. serotinus (Beneken) Zabel
Bromus asper var. vernus Crép. ex Husn.
Bromus chitralensis Melderis
Bromus giganteus Vill. (nom. illeg.)
Bromus hirsutissimus Cirillo
Bromus hirsutus Curtis (nom. illeg.)
Bromus montanus Scop.
Bromus nemoralis Huds.
Bromus nemorosus Vill.
Bromus pseudoasper Schur
Bromus ramosus f. abbreviatus Zapal.
Bromus ramosus var. corniculatus St.-Amans
Bromus ramosus var. elatior Zapal.
Bromus ramosus var. hirsutus (Curtis) Brand
Bromus ramosus var. irmischii Wein
Bromus ramosus f. macrostachys Litard. & Maire
Bromus ramosus var. macrostachys (Litard. & Maire) Jahand. & Maire
Bromus ramosus subsp. serotinus (Beneken) Kneuck.
Bromus ramosus var. serotinus (Beneken) Hack. & Briq.
Bromus ramosus var. violaceus Zapal.
Bromus serotinus Beneken
Bromus sylvaticus Vogler (nom. illeg.)
Festuca ramosa (Huds.) Guss. (nom. illeg.)
Festuca wightiana Steud.
Forasaccus asper (Murray) Bubani
Schedonorus asper Murray (nom. inval.)
Schedonorus serotinus (Beneken) Rostr. (nom. illeg.)
Zerna aspera (Murray) Panz.
Zerna ramosa (Huds.) Lindm.
Zerna ramosa subsp. fedtschenkoi Tzvelev^[4]

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Stokłosa gałęzista (Bromus ramosus Huds.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Występuje naturalnie w Europie, wschodniej Syberii, Azji Środkowej, na Bliskim Wschodzie oraz w Afryce Północnej. W Polsce rośnie w rozproszeniu w zachodniej części kraju^[5].

Rozmieszczenie geograficzne

Rośnie naturalnie w Irlandii, Wielkiej Brytanii, Norwegii, Szwecji, Danii, Francji, Hiszpanii, Belgii, Holandii, Niemczech, Polsce, Czechach, na Słowacji, w Austrii, Szwajcarii, na Węgrzech, zachodniej Ukrainie, Białorusi, Litwie, Łotwie, w europejskiej części Rosji, we Włoszech (wliczając także Sycylię), w Słowenii, Chorwacji, Serbii, Albanii, Rumunii, Bułgarii, Grecji, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanie, Iranie, na rosyjskim Kaukazie Północnym i w zachodniej Syberii, w Kirgistanie, Maroku oraz Algierii. Gatunek ten został także zawleczony do Stanów Zjednoczonych^[3].

Morfologia

Pokrój: Trawa rosnąca w małych kępkach^[6].
Łodyga: Źdźbło o wysokości 150 cm^[7].
Liście: Najwyższa pochwa liściowa gęsto pokryta długimi włoskami.
Kwiaty: Kwitnie od czerwca do sierpnia^[6]. Kwiaty są obupłciowe i są zapylane przez wiatr^[7]. Zebrane są w lancetowate, 7-9-kwiatowe kłoski do 3 cm długości, te z kolei zebrane są w zwieszoną w dół wiechę długości 15-20 cm, po dojrzeniu wszechstronnie rozpierzchłą. Plewa dolna jednonerwowa, górna - trójnerwowa. Plewka dolna dwuzębna, do 16 mm długości, z ością między zębami o długości około 10 mm^[8].

Biologia i ekologia

Roślina wieloletnia, hemikryptofit. Rośnie w lasach liściastych. Jest gatunkiem mrozoodpornym do 5 strefy mrozoodporności. Preferuje gleby wilgotne, lecz dobrze przepuszczalne. Rośnie zarówno na glebach kwaśnych, o odczynie obojętnym, jak i na zasadowych. Lubi stanowiska w półcieniu lub w pełnym nasłonecznieniu^[7]. Liczba chromosomów 2n = 42^[9]. Gatunek charakterystyczny związku Atropion belladonnae^[10].

Zmienność

W obrębie tego gatunku występują 2 podgatunki^[3]:

Bromus ramosus subsp. benekenii
Bromus ramosus subsp. ramosus

Zagrożenia i ochrona

Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii VU (narażony)^[11].

Zastosowanie

Kwiaty tego gatunku mają zastosowanie w medycynie niekonwencjonalnej, w terapii zwanej terapią kwiatową Bacha. W metodzie tej stosuje się esencje (ekstrakty) kwiatowe do leczenia problemów psychologicznych i stresu^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-12-21] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Taxon: Bromus ramosus Huds.. Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2014-01-21]. (ang.).
↑ Bromus ramosus Huds.. The Plant List. [dostęp 2014-01-21]. (ang.).
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając (red.) i inni, Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ ^a ^b Jürke Grau: Trawy. Jadwiga Kozłowska (tłum.). Warszawa: Świat Książki, 1998, s. 24. ISBN 83-7129-701-7.
↑ ^a ^b ^c ^d Bromus ramosus - Huds.. Plants for a future. [dostęp 2014-01-21]. (ang.).
↑ Szafer W., Kulczyński S., Pawłowski B. Rośliny polskie. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
↑ Bromus ramosus na Flora of China [dostęp 2014-01-28].
↑ WładysławW. Matuszkiewicz WładysławW., Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-01-13520-4, OCLC 749271059 .
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.