Strażnica KOP „Radoszówka”
| Historia | |
| Państwo |
|
|---|---|
| Sformowanie | 1925 |
| Rozformowanie | 1939 |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | Korpus Ochrony Pogranicza |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Radoszówka”[b] – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1924, w składzie 1 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 4 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 17 strażnic[1], w tym 125a strażnica KOP „Radoszówka”[2]. Strażnica w 1928 występowała w 3 kompanii granicznej KOP „Łanowce”[3], a w latach 1929 – 1939 strażnica KOP „Radoszówka” funkcjonowała w strukturze organizacyjnej 2 kompanii granicznej KOP „Bykowce”[4][5][6][7][8][9][10]. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej[11].
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym[6]. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 8 km[8].
Osobny artykuł: strażnice Korpusu Ochrony Pogranicza.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi[12].
Strażnica KOP „Radoszówka” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 2 kilometrów 100 metrów od słupa granicznego nr 1814 do 1817[6], a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 100 metrów od słupa granicznego nr 1813 do 1818[8].
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Szkrobotówka” ⇔ strażnica KOP „Michałówka” – 1929[4], 1931[5], 1932[6], 1934[7], 1938[8]
Dowódcy strażnicy
| stopień | imię i nazwisko | okres pełnienia służby | kolejne stanowisko |
|---|---|---|---|
| sierżant | Jan Rubas | 1931[13] – |
Uwagi
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ Wykaz L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. ↓.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 6/1929.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 37/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 58/1934.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 88/1938.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 313.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 90.
- ↑ Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Muzeum Polskich Formacji Granicznych ↓.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. [dostęp 2016-01-30].
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z 1928, 1934, 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Graficzny wykaz budynków zajmowanych przez oddziały 1 Brygady KOP nr L.dz.KOP 272/1.Br.Op.Wyszk. → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Muzeum Polskich Formacji Granicznych – Jan Rubas. [dostęp 2017-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-08-25)].
- p
- d
- e
