Strefa piesza
 | Ten artykuł dotyczy deptaka. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa. |
 | Ten artykuł od 2010-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | Zasugerowano, aby zintegrować ten artykuł z artykułem promenada (budowla) (dyskusja). Nie opisano powodu propozycji integracji. |
Strefa piesza, deptak – ulica, skwer, aleja lub plac wyłączone całkowicie (lub prawie całkowicie) z ruchu kołowego. Najczęściej położona w śródmieściu, spełnia funkcje centrum handlowego i gastronomicznego, niekiedy kulturalnego. Strefy piesze lokalizuje się też w związku ze wzmożonym ruchem turystycznym. Podobnym rozwiązaniem jest strefa uspokojonego ruchu, z tym, że w tych obszarach dopuszcza się ograniczony ruch pojazdów, np. w formie woonerf.
Strefy piesze pojawiły się na szerszą skalę po II wojnie światowej, w związku z modernistycznymi teoriami segregacji ruchu wyrażonymi w Karcie Ateńskiej. Obecnie są jednym z fundamentalnych założeń Nowego Urbanizmu.
Drogę pieszą, najczęściej wiodącą nad brzegiem morza, urwiskiem skalnym i innymi miejscami zapewniającymi walory widokowe nazywa się promenadą.
-
Deptak w Polanicy Zdroju -
Deptak - ul. Długa w Bydgoszczy -
Białystok, Rynek Kościuszki -
Gorzów Wlkp., deptak przy ul. Sikorskiego z linią tramwajową -
Kielce, ul. Sienkiewicza -
Kraków, Rynek Główny (Sukiennice)
Zobacz też
 | Zobacz multimedia związane z tematem: Strefa piesza |
