Stylobat

Schemat porządku jońskiego

Stylobat – górna powierzchnia kamiennej podstawy (krepidomy) antycznych budowli (głównie świątyń), najwyższy stopień stereobatu[1][2][3]. Dźwigał on całą konstrukcję budowli. W porządku doryckim bezpośrednio na nim stały kolumny. Powierzchnia stylobatu była lekko wybrzuszona, co powodowało złudzenie optyczne polegające na usunięciu pozornej wklęsłości perystazy i jednocześnie sprzyjało lepszemu odprowadzaniu wód opadowych[1].

Przypisy

  1. ↑ a b Encyklopedia sztuki starożytnej. Warszawa: PWN, 1998, s. 542-543. ISBN 83-01-12466-0.
  2. ↑ Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996, s. 392. ISBN 83-01-12365-6.
  3. ↑ Stefan Parnicki-Pudełko: Architektura starożytnej Grecji. Warszawa: Arkady, 1985, s. 76. ISBN 83-213-3179-3.

Bibliografia

  • Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 152. ISBN 83-85001-89-1.
Encyklopedia internetowa (podział budynku):
  • Britannica: technology/stylobate
  • Universalis: stylobate
  • DSDE: stylobat