Substancje semiochemiczne

Substancje semiochemicznezwiązki chemiczne używane przez zwierzęta i rośliny do przekazywania informacji, wywierania określonego wpływu na otoczenie, głównie w celach obronnych, wszczynania alarmu, zaznaczania własnego terytorium czy informowania partnerów o gotowości płciowej.

Związki te są istotnym elementem życia zarówno pojedynczych osobników jak również funkcjonowania wielu społeczności w świecie zwierząt. Dużą grupę stanowią związki infochemiczne, pośród których szczególne miejsce zajmują feromony. Niektóre substancje semiochemiczne – kairomony – mogą być wydzielane wbrew interesowi organizmu wydzielającego.

Substancje semiochemiczne dzielą się na:

  • substancje allelochemiczne – oddziałujące międzygatunkowo:
    • allomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je wydziela
    • kairomony – przynoszą korzyść osobnikowi, który je odbiera
    • depresory – nie przynoszą korzyści ani osobnikowi, który je wydziela, ani osobnikowi, który je odbiera
    • synomony – substancje przynoszące korzyść osobnikowi wydzielającemu i odbierającemu[1]
  • substancje o działaniu wewnątrzgatunkowym:
    • feromony
    • adaptacyjne autoinhibitory populacji
    • autotoksyny
    • nekromony

Zobacz też

  • chemoatraktanty
  • biochemia zapylania

Przypisy

  1. Porozumiewanie się owadów [online], owadzierozmowy.prv.pl [dostęp 2017-11-26] .

Bibliografia

  • Substancje semiochemiczne. W: Leszek Konopski, Michael Koberda: Fermony człowieka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2003. ISBN 83-7383-039-1.