Szczaw gajowy : Morfologia, Biologia i ekologia, Zmienność, Zastosowanie Wikipedia, wolna encyklopedia

Szczaw gajowy

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

goździkopodobne

Rząd

goździkowce

Rodzina

rdestowate

Rodzaj

szczaw

Gatunek

szczaw gajowy

Nazwa systematyczna

Rumex sanguineus L.
Sp. pl. 1:334. 1753

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Szczaw gajowy (Rumex sanguineus L.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Występuje dziko w Azji (Iran i Kaukaz) oraz na większości obszaru Europy^[3]. W Polsce rozpowszechniony.

Morfologia

Pokrój: Roślina kępiasta, z przyziemną rozetą liści osiągająca wysokość od 30 do 35 cm. Podczas owocowania cała roślina przebarwia się na czerwono.
Łodyga: W czasie kwitnienia, osiąga wysokość od 50 do 75 cm, ulistniona skrętolegle.
Liście: Odziomkowe duże, długoogonkowe, koloru zielonego w okresie owocowania przebarwiają się na bordowo. Blaszka liściowa, całobrzega owalnie lancetowata, z sercowatą nasadą, użyłkowana pierzasto z silnym nerwem głównym. Żyłki nerwowe w kolorze karminowym, które w stronę brzegu liścia łagodnie przechodzą w kolor liścia. Liście łodygowe drobne, strzałkowate, siedzące zmniejszające się w stronę szczytu łodygi kwiatowej, ułożone skrętoległe.
Kwiaty: Drobne, zebrane w wiechę, ulistnioną co najwyżej do połowy.
Owoce: Graniaste orzeszki.

Biologia i ekologia

Bylina. hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Nasiona rozsiewane przez wiatr. Występuje w wilgotnych lasach liściastych, zaroślach i na cienistych przydrożach. Gatunek mrozoodporny, znosi temperatury do -20° C. Rośnie na niezbyt suchej glebie, lubi stanowiska półcieniste, wilgotne. Gatunek charakterystyczny dla zespołu roślinności podgórski łęg jesionowy (Carici remotae-Fraxinetum)^[4]. Podstawowa roślina żywicielska dla motyla czerwończyka nieparka.

Zmienność

Tworzy mieszańce z Rumex aquaticus, R. conglomeratus, R. crispus, R. maritimus, R. obtusifolius^[5].

Zastosowanie

Roślina jadalna: liście zawierające kwas szczawiowy są jadalne i używane w kuchni do przyrządzania zup i sałatek.
Roślina ozdobna: uprawiana w ogrodach i na rabatach.

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).
↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-01-10].
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.