Szczur tajwański
| Rattus losea[1] | |||
| (Swinhoe, 1871) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ssaki | ||
| Podgromada | żyworodne | ||
| Infragromada | |||
| Rząd | gryzonie | ||
| Podrząd | Supramyomorpha | ||
| Infrarząd | myszokształtne | ||
| Nadrodzina | myszowe | ||
| Rodzina | myszowate | ||
| Podrodzina | myszy | ||
| Plemię | Rattini | ||
| Rodzaj | szczur | ||
| Gatunek | szczur tajwański | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
Szczur tajwański[4] (Rattus losea) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący w Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej[3][5].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1872 roku brytyjski przyrodnik Robert Swinhoe nadając mu nazwę Mus losea[2]. Holotyp pochodził z Tajwanu[5].
R. losea należy do grupy gatunkowej rattus[6]. R. losea morfologicznie i prawdopodobnie filogenetycznie jest najbliższy R. osgoodi[6][5]. Przynależność gatunkowa populacji na półwyspowej Tajlandii i półwyspowej w Malezji jest niepewna, ale została uwzględniona w R. losea do czasu dodatkowego przeglądu taksonomicznego[6]. W Chińskiej Republice Ludowej wyróżnione zostały trzy podgatunki: exiguus w części kontynentalnej, losea z Tajwanu i sakeratensis z Hajnanu[3][6], aczkolwiek inne źródła uznają R. sakeratensis (wraz z exiguus) za odrębny gatunek, ponieważ jest genetycznie taksonem siostrzanym Linii IV z R. tanezumi i z R. tiomanicus jako taksonem siostrzanym ich obu[1][5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia
- Rattus: łac. rattus „szczur”[7].
- losea: etymologia niejasna, Swinhoe nie wyjaśnił pochodzenia nazwy gatunkowej[8][2].
Zasięg występowania
Szczur tajwański występuje w północnej i środkowej Tajlandii oraz równiny Wientianu w północnym Laosie; granice rozmieszczenia nieznane[6].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 120–185 mm, długość ogona 110–175 mm, długość ucha 15–21 mm, długość tylnej stopy 24–32 mm; masa ciała 22–92 g[9].
Ekologia
Szczur tajwański żyje na terenach trawiastych, krzewiastych, w lasach namorzynowych i na terenach uprawnych od poziomu morza do około 1000 m n.p.m. Prowadzi naziemny tryb życia[3].
Populacja
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznaje szczura tajwańskiego za gatunek najmniejszej troski. Nie są znane zagrożenia dla gatunku, jest on szeroko rozpowszechniony i pospolity. Ocenia się, że jego liczebność rośnie; w Wietnamie stwierdzono, że wielkość populacji może zmieniać się wraz z wielkością plonów[3].
Przypisy
- ↑ a b Rattus losea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c R. Swinhoe. Catalogue of the mammals of China (south of the river Yangtsze) and of the island of Formosa. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1870, s. 637, 1871. (ang.).
- ↑ a b c d e K.K. Aplin K.K., Rattus losea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-05] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 279. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Rattus losea. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-04].
- ↑ a b c d e f C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 482. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 601, 1904. (ang.).
- ↑ J. Nijhof: Nederlandse namen voor een deel van de Knaagdieren. paulvoorhaar.nl. [dostęp 2022-02-05]. (niderl.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 834–835. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
