Szelf kontynentalny

Formy ukształtowania dna oceanicznego.

Szelf kontynentalny (z ang. continental shelf, półka kontynentalna) – część kontynentu zalana wodami płytkiego morza – morza szelfowego. Szelf stanowi podwodne przedłużenie kontynentów i wyznacza granicę ich powierzchni, jak również przybliżoną granicę wpływu morza na kontynent.

Szelf sięga do głębokości około 200 m poniżej poziomu morza, gdzie gwałtownym załomem przechodzi w stok kontynentalny. Szerokość szelfu jest zmienna, od 15-20 km do nawet 1400 km.

Zewnętrzna granica szelfu kontynentalnego wyznacza granicę jurysdykcji państwowej. Według Konwencji o prawie morza, poza tą granicą, dno morskie stanowi wspólne dziedzictwo ludzkości[1].

Zobacz też

Zobacz hasło szelf w Wikisłowniku

Przypisy

  1. ↑ Declaration of Principles Governing the Seabed and the Ocean Floor, and the Subsoil Thereof, beyond the Limits of National Jurisdiction.
Kontrola autorytatywna (forma ukształtowania terenu):
  • LCCN: sh85031551
  • GND: 4130941-8
  • NDL: 00572549
  • BnF: 119654608
  • BNCF: 70529
  • J9U: 987007557834105171
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: science/continental-shelf
  • SNL: kontinentalsokkel, kontinentalhylle
  • Catalana: 0201792
  • DSDE: kontinentalsokkel