Szlaczkoń szafraniec
| Colias myrmidone | |||
| (Esper, 1780) | |||
 Szlaczkoń szafraniec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Gromada | owady | ||
| Podgromada | owady uskrzydlone | ||
| Rząd | motyle | ||
| Rodzina | bielinkowate | ||
| Podrodzina | szlaczkonie | ||
| Rodzaj | Colias | ||
| Gatunek | szlaczkoń szafraniec | ||
| |||
Szlaczkoń szafraniec (Colias myrmidone) – gatunek motyla dziennego z rodziny bielinkowatych (Pieridae).
Wygląd
Skrzydła o rozpiętości 40–46 mm. Wyraźnie zaznaczony dymorfizm płciowy.
-
Colias myrmidone ♂ -
Colias myrmidone ♂ △ -
Colias myrmidone ♀ -
Colias myrmidone ♀ △
Siedlisko
Murawy kserotermiczne, suche polany wśród lasu, przydroża, wrzosowiska, przesieki pod liniami wysokiego napięcia, nasłonecznione zbocza i wzgórza.
Okres lotu
W dwóch pokoleniach. Pierwsze od połowy maja do połowy czerwca, drugie od początku lipca do końca sierpnia[1]. Lot jest szybki. Podczas spoczynku i żerowania motyl trzyma skrzydła złożone.
Biologia i rozwój
Żółtobiałe jaja składane są na wierzchniej stronie liści; gąsienice objadają wierzchołki gałązek (liście, pąki i kwiaty). Od gąsienic innych szlaczkoni odróżniają się białą linią na boku.
Rośliny żywicielskie gąsienic
Gąsienice żerują na szczodrzeńcu ruskim i rozesłanym oraz na szczodrzyku czerniejącym.
Rozmieszczenie geograficzne
Europa. Gatunek nizinny – nie występuje w górach. W Polsce spotykany w północno-wschodniej części kraju, w okolicach Puszczy Knyszyńskiej i Białowieskiej. Dawniej notowany również na Lubelszczyźnie, Mazowszu, w świętokrzyskim i na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej.
Zagrożenia i ochrona
Należy do najbardziej zagrożonych gatunków w Europie. Wrażliwy na zmiany środowiskowe z uwagi na duże wahania liczebności. Przyczyny zanikania gatunku nie są jeszcze poznane, ale najprawdopodobniej mają związek z zanikaniem środowisk wczesnosukcesyjnych i zmniejszaniem się bazy pokarmowej.
W Polsce gatunek objęty był częściową ochroną gatunkową[2], od 2017 roku podlega ochronie ścisłej[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Jarosław Buszko, Janusz Masłowski, Motyle dzienne Polski, Wydawnictwo Koliber, Nowy Sącz 2008, s. 63.
- ↑ Dz.U. 2014 poz. 1348 Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt. [dostęp 2014-10-08].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz. U. z 2016 r., poz. 2183). [dostęp 2017-01-16].
Bibliografia
- Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska, Motyle dzienne, wyd. Multico, Warszawa 2010, s. 110–111.
