TKl100

TKl100-10 i TKi100-16[1]
Ilustracja
TKi100-16 (jako TKl100-16) w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie
Producent

Borsig (Berlin) III Rzesza

Lata budowy

1934

Układ osi

1'C1' h2 (1-3-1)

Wymiary
Masa służbowa

57,7 t

Długość

10 250 mm

Średnica kół napędnych

1200 mm

Średnica kół tocznych

800 mm

Napęd
Trakcja

parowa

Ciśnienie w kotle

16 at

Powierzchnia ogrzewalna kotła

105,7 m²

Powierzchnia przegrzewacza

35,3 m²

Powierzchnia rusztu

2,0 m²

Średnica cylindra

430 mm

Skok tłoka

550 mm

Pojemność skrzyni węglowej

1 t

Pojemność skrzyni wodnej

5,3 m³

Parametry eksploatacyjne
Prędkość konstrukcyjna

65 km/h

TKl100 – oznaczenie na PKP parowozów – tendrzaków o układzie osi 1'C1'[2], otrzymanych po II wojnie światowej. Takie oznaczenie serii nosił na PKP tylko jeden parowóz, numer TKl100-10, obecnie takie oznaczenie nosi muzealny parowóz TKl100-16 (dawny TKi100-16)[1].

Parowóz TKl100-10 został wyprodukowany w 1934 roku przez Borsig Lokomotiv-Werke GmbH w Berlinie, wraz z drugim parowozem takiego samego typu (późniejszy TKi100-16), dla niemieckich Słupskich Kolei Powiatowych[1]. Były eksploatowane na normalnotorowej kolei lokalnej Sławno – Polanów (Schlawer Kreisbahn, SchKB), z numerami odpowiednio 2 i 1[1]. Od 1940 roku pozostawały pod wspólnym zarządem Pommersche Landesbahnen[3].

Po 1945 roku oba parowozy zostały przejęte przez Polskie Koleje Państwowe i zaliczone niezgodnie z polskim systemem oznaczeń do zbiorczej serii TKi100, grupującej parowozy o układzie osi 1'C. Otrzymały one numery TKi100-10 i TKi100-16, lecz oznaczenie pierwszego z nich następnie skorygowano na prawidłowe TKl100-10. Pracował on w lokomotywowni Lublin do 1956 roku[1]. Drugi parowóz tego samego typu, TKi100-16, pracował w wielu lokomotywowniach, ostatnio w Skarżysku-Kamiennej. 27 lutego 1971 roku został skreślony z inwentarza, po czym przekazany do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie (z fikcyjnym oznaczeniem TKl100-16, zgodnym z jego układem osi)[3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e P. Terczyński, Atlas..., s. 94, 107.
  2. ↑ Czyli jedna oś toczna – trzy osie wiązane i jedna oś toczna.
  3. ↑ a b T. Czarnecki, TKi100-16.

Bibliografia

  • PawełP. Terczyński PawełP., Atlas parowozów, wyd. 1, Poznań: Poznań Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, ISBN 83-901902-8-1, OCLC 917950022 .
  • Tomisław Czarnecki: TKi100-16 – Wciąż pod parą. 2008. [dostęp 2011-03-08]. (pol.).
TKi100-16 (jako TKl100-16)