Tarka (biologia)
Tarka, radula – charakterystyczny chitynowy fałd na dnie gardzieli mięczaków pokryty poprzecznymi rzędami chitynowych zębów, poruszany skomplikowanym systemem mięśni[1]. Służy do odrywania kawałków pokarmu, jego zeskrobywania i rozdrabniania.
Chrzęstny szkielet tarki pokryty jest błoną. Wierzchołki osadzonych na niej zębów są skierowane do tyłu. Zęby są często nasycone związkami mineralnymi, np. magnetytem. Zużyte zęby wypadają i są zastępowane nowymi, narastającymi stale od tyłu[1].
Obecność tarki jest cechą synapomorficzną mięczaków, wtórnie zanikłą u małży i niektórych przedstawicieli innych gromad, u innych znacznie zmodyfikowaną[1]. Kształt tarki oraz liczba zębów są zależne od preferencji pokarmowych poszczególnych gatunków i stanowią ich cechy taksonomiczne[2].
Przypisy
- Britannica: science/radula
- БРЭ: 3490308
- SNL: radula