Tetratlen

Pomoc:Ponadczasowość
Ten artykuł wymaga modyfikacji na podstawie najświeższych informacji.
Uwagi: Czerwony tlen to jednak nie O4, a O8.
Niektóre treści są na pewno lub najprawdopodobniej nieaktualne. Artykuł należy zweryfikować, wskazując w przypisach źródła informacji.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Tetratlen, czerwony tlen (oxozone, oksozon) – alotropowa odmiana tlenu występująca przy ciśnieniu rzędu 20 GPa. Nazwa „czerwony tlen” pochodzi od czerwonego koloru jaki przybiera tlen tworząc czteroatomowe cząsteczki O4.

W warunkach normalnych tlen występuje w dwóch odmianach alotropowych: pierwsza jest występującym w atmosferze gazem o wzorze O2, który stosunkowo łatwo łączy się z wieloma pierwiastkami tworząc tlenki. Drugą jego postacią jest ozon – występująca w ozonosferze trójatomowa cząsteczka O3.

Już w 1920 r. przewidywano istnienie trzeciej, czteroatomowej odmiany tlenu – O4 – jednak więcej dowodów na jej istnienie dostarczyła dopiero spektrometria mas. Badania przeprowadzone w uniwersytecie we Florencji wykazały, że cząsteczki tlenu O2 przy ciśnieniu ok. 20 GPa zaczynają przechodzić w czteroatomową odmianę O4. Wiadomo też, że czerwony tlen występuje także przy niskich temperaturach w tlenie gazowym oraz ciekłym.

Czerwony tlen ma właściwości niemetaliczne, jednakże podejrzewa się, że przy ciśnieniu 96 GPa przejdzie w postać metaliczną. Niewykluczona jest też jego dalsza polimeryzacja. Planuje się go wykorzystać jako utleniacz paliwa rakietowego ze względu na wysoką wydajność.

Hipotetyczne struktury cząsteczki O4
struktura D2d
struktura D3h

Zobacz też

Linki zewnętrzne

  • Wiedza i Życie 3/2000, Sygnały – Czerwony Tlen. archiwum.wiz.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)]. (pol.).
  • Mass spectroscopy evidence of tetraoxygen. i-mass.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-03-13)]. (ang.).
  • Federico A. Gorelli, Lorenzo Ulivi i wsp. The ε Phase of Solid Oxygen: Evidence of an O4 Molecule Lattice. „Phys. Rev. Lett.”. 20 (83), s. 4093 – 4096, 1999. DOI: 10.1103/PhysRevLett.83.4093. (ang.).