Tristia

Tristia (z łac. Żale) – zbiór elegii autorstwa Owidiusza napisanych podczas wygnania do Tomi, składający się z poetyckich listów skierowanych do żony, przyjaciół i cesarza, pisanych dystychem elegijnym. Pierwsza księga powstała zimą, na przełomie 8 i 9 roku n.e., jeszcze podczas podróży. Następna księga, adresowana do Augusta została napisana w roku 9, trzecia w latach 9–10, czwarta w latach 10–11, a ostatnia w latach 11–12[1]. Adresaci listów są w większości anonimowi (w przeciwieństwie do adresatów kolejnego cyklu wygnańczych elegii - Listów znad Morza Czarnego). Sześć elegii skierowanych jest do żony poety.

Przypisy

  1. Stanisław Stabryła: Wstęp. W: Owidiusz, oprac. Stanisław Stabryła, tłum. Anna Kamieńska, Stanisław Stabryła: Metamorfozy. Wrocław - Warszawa - Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. LVII. ISBN 83-04-04222-3.

Linki zewnętrzne

  • Wydania dzieła w bibliotece Polona
Kontrola autorytatywna (dzieło literackie):
  • VIAF: 3003152140028911100007
  • LCCN: no2001065826
  • GND: 4131295-8
  • SUDOC: 028451058
  • PLWABN: 9810652040905606
  • J9U: 987007592884605171
Encyklopedia internetowa:
  • Britannica: topic/Tristia-by-Ovid