Turzyca dwustronna : Morfologia, Biologia i ekologia, Przypisy, Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Turzyca dwustronna

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca dwustronna

Nazwa systematyczna

Carex disticha Hudson
Fl. Angl.: 347 (1762)^[3]

Synonimy

Carex arenaria Leers
Carex grossheimii V.I.Krecz.
Carex intermedia Gooden.
Carex longibracteata Schleich.
Carex marginata Gorter
Carex modesta J.Gay
Carex multiformis Thuill.
Carex pseudoarenaria Pers.
Carex schoenoides DC.
Carex spicata Lam.
Carex teretiuscula subsp. modesta (J.Gay) Nyman
Caricina disticha (Huds.) St.-Lag.
Vignea disticha (Huds.) Peterm.
Vignea intermedia Rchb.^[3]

Systematyka w Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca dwustronna (Carex disticha Hudson) – gatunek rośliny z rodziny ciborowatych. Występuje w znacznej części Europy, w zachodniej i północnej Azji oraz w północno-zachodniej Afryce^[3]. W Polsce spotykany w całym kraju, choć rozmieszczony nierównomiernie – częsty w zachodniopomorskim i kujawsko-pomorskim, rzadki na wschodzie i w środkowej części kraju^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina trwała, wysokości (15–) 30-60 (–100) cm, z długimi podziemnymi rozłogami.
Łodyga: Wzniesiona, do połowy ulistniona, u góry ostrokanciasta, szorstka.
Liście: Pochwy liściowe na brzegach ostre, płaskie lub rynienkowate, 2-4 mm szerokości.
Kwiaty: Kwiatostan kłosowaty, 3–7 cm długości, składający się z ponad 20 kłosów. Dolne i górne kłosy przeważnie wyłącznie z kwiatami żeńskimi, środkowe z męskimi. Przysadki zaostrzone, żółtobrązowe. Słupek z dwoma znamionami.
Owoce: Orzeszki koloru oliwkowozielonego lub brązowego zamknięte w pęcherzykach niewiele dłuższych od przysadek, jajowatych, brązowych, prawie bez skrzydełek, z dzióbkiem o dwóch ząbkach.

Biologia i ekologia

Bylina. Kwitnie od maja do czerwca.
Siedlisko: zabagnione łąki i brzegi wód. Hydrofit, geofit.
W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Magnocaricion i zespołu roślinności Caricetum distichae^[5].
Liczba chromosomów 2n=62^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Carex disticha Huds., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2023-12-28] .
↑ Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce, AdamA. Zając, MariaM. Zając (red.), Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 124, ISBN 83-915161-1-3, OCLC 831024957 .
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.