Turzyca kulista : Morfologia, Biologia i ekologia, Zagrożenia i ochrona, Przypisy Wikipedia, wolna encyklopedia

Turzyca kulista

Owocostan

Systematyka^[1]^[2]

Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

Nadgromada

Gromada

Podgromada

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

ciborowate

Rodzaj

turzyca

Gatunek

turzyca kulista

Nazwa systematyczna

Carex globularis L.
Sp. Pl. 2: 976. 1753

Multimedia w Wikimedia Commons

Turzyca kulista (Carex globularis L.) – gatunek byliny z rodziny ciborowatych. Występuje w lasach wilgotnych i na obszarach podmokłych w Azji i Europie Wschodniej. W Polsce rośnie współcześnie tylko w Puszczy Augustowskiej^[3].

Morfologia

Łodyga: Do 45 cm wysokości.
Liście: Sinozielone, prawie długości łodygi, szerokości 1–2 mm.
Kwiaty: Zebrane w kłosy. Kłos szczytowy męski, siedzący, walcowaty i cienki, długości 2 cm. Kłosy boczne żeńskie, w liczbie 2–3, kuliste, szerokości 3–4 mm. Przysadki brunatne, zielone na grzbiecie, tępe^[4].
Owoc: Orzeszek w pęcherzyku zielonym, jajowatym, owłosionym, żeberkowanym, z bardzo krótkim dzióbkiem^[4].

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie w maju.

Zagrożenia i ochrona

Od 2014 roku gatunek jest objęty w Polsce ochroną częściową^[5].

Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: EN (endangered, zagrożony)^[3]^[6].
Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006): [E] (wymierający - krytycznie zagrożony na izolowanych stanowiskach); 2016: EN (zagrożony)^[7].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-01-12] (ang.).
↑ ^a ^b J. Baryła, J. Kruszelnicki: Turzyca kulista. W: Polska Czerwona Księga Roślin. Kraków: 2001, s. 515-516. ISBN 83-85444-85-8.
↑ ^a ^b W. Szafer, S. Kulczyński, B. Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
↑ Dz.U. z 2014 r. poz. 1409 – Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin.
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.