Tymon Chmielecki
| Arcybiskup tytularny Tres Tabernae | |||
| |||
| Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1965 | ||
|---|---|---|---|
| Nuncjusz apostolski w Gwinei | |||
| Okres sprawowania | 2019–2022 | ||
| Nuncjusz apostolski w Mali | |||
| Okres sprawowania | 2019–2022 | ||
| Wyznanie | katolicyzm | ||
| Kościół | |||
| Prezbiterat | 26 maja 1991 | ||
| Nominacja biskupia | 26 marca 2019 | ||
| Sakra biskupia | 13 maja 2019 | ||
| |||
| Data konsekracji | 13 maja 2019 |
|---|---|
| Miejscowość | Watykan |
| Miejsce | |
| Konsekrator | Pietro Parolin |
| Współkonsekratorzy | Paul Gallagher |
Tymon Tytus Chmielecki (ur. 29 listopada 1965 w Toruniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk humanistycznych, arcybiskup, nuncjusz apostolski.
Życiorys
Urodził się 29 listopada 1965 w Toruniu. Święcenia kapłańskie przyjął 26 maja 1991 w Rzymie z rąk papieża Jana Pawła II. Inkardynowany został do diecezji chełmińskiej, a w 1992 – do diecezji toruńskiej. W 1992 na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie obronił pracę doktorską pt. Dwutomowy graduał cysterski ms. 118 119 z Biblioteki Seminarium Duchownego w Pelplinie w świetle europejskiej i polskiej tradycji liturgiczno-muzycznej. Studium źródłoznawcze. W 1999 uzyskał stopień doktora habilitowanego na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, na podstawie rozprawy Gruziński katolicyzm w XIX i na pocz. XX w. w świetle archiwów watykańskich.
W 1992 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej. W 1995 rozpoczął służbę w dyplomacji watykańskiej pracując kolejno jako sekretarz nuncjatur: w Gruzji (1995-1997), w Senegalu (1997-1999), w Austrii (1999-2000), na Ukrainie (2000-2003), w Kazachstanie (2003-2004), w Brazylii (2004-2005). Od 2005 do 2019 pracował w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej.
26 marca 2019 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Gwinei i Mali oraz arcybiskupem tytularnym Tres Tabernae[1]. Święcenia biskupie otrzymał 13 maja 2019 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Udzielił mu ich kardynał Pietro Parolin, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej[2], któremu asystowali arcybiskup Paul Gallagher, sekretarz ds. relacji z państwami, i Andrzej Suski, emerytowany biskup diecezjalny toruński[3]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „Έσχατος και διάκονος” (Ostatni i sługa), pochodzące z Ewangelii według św. Marka[4]. 2 lutego 2022 przestał pełnić funkcję nuncjusza apostolskiego w Mali[5][6].
Publikacje
- Gruziński katolicyzm w XIX i na początku XX wieku w świetle archiwów watykańskich, Wydawnictwo UMK, ISBN 83-231-1029-8
Przypisy
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Guinea e in Mali. press.vatican.va, 2019-03-26. [dostęp 2019-03-26]. (wł.).
- ↑ Ks. Chmielecki nowym nuncjuszem w Gwinei i Mali. vaticannews.va, 2019-03-26. [dostęp 2013-03-26].
- ↑ Święcenia biskupie prał. Tymona Chmieleckiego. niedziela.pl, 2019-05-13. [dostęp 2019-05-13].
- ↑ Ordinazione episcopale di mons. Chmielecki. Parolin: "Al servizio del popolo di Dio". vaticannews.va, 2019-05-13. [dostęp 2019-05-13]. (wł.).
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Mali. press.vatican.va, 2022-02-02. [dostęp 2022-02-02]. (wł.).
- ↑ Tymon Tytus Chmielecki. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-02-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Tymon Chmielecki [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-03-26] (ang.).
- Dr hab. Tymon Tytus Chmielecki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-05-04] .[martwy link]
- p
- d
- e
| Delegaci apostolscy |
|
|---|---|
| Nuncjusze apostolscy |
|
