Ukamienowanie
| Informacje w projektach siostrzanych |
 Multimedia w Wikimedia Commons |
 Cytaty w Wikicytatach |
 Definicje słownikowe w Wikisłowniku |
Ukamienowanie (lapidacja) – wraz z rozszarpaniem najstarsza forma kary śmierci[1][2]. Polega na obrzucaniu skazanego kamieniami przez grupę ludzi uczestniczących w egzekucji.
Ukamienowanie wywodzi się z czasów przed wyodrębnieniem ze społeczeństwa instytucji władzy[3]. Grupowy charakter egzekucji chronił biorące w niej udział osoby przed zemstą ze strony krewnych kamienowanego[4] oraz prawdopodobnie przed niesławą wynikającą z udziału w krwawych obowiązkach scedowanych później na kata[5].
Obecnie kamienowanie jest dopuszczalne w krajach muzułmańskich, takich jak Iran, Katar, Somalia, Nigeria, Arabia Saudyjska, Sudan i Zjednoczone Emiraty Arabskie[6].
Przypisy
- ↑ Henryk Grajewski, Kara śmierci w prawie polskim do połowy XIV wieku, s. 192, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1956
- ↑ Józef Rafacz, Dawne polskie prawo karne, ss. 114-116, Warszawa 1932
- ↑ Paweł Gołdyn, Ukamienowanie i rozszarpanie w polskiej wczesnośredniowiecznej praktyce karnej, w Czasopismo Prawno-Historyczne Tom LVIII - zeszyt 2 s. 128, Poznań 2006
- ↑ Henryk Grajewski, Kara śmierci w prawie polskim do połowy XIV wieku, s. 204, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1956
- ↑ Hanna Zaremska, Niegodne rzemiosło. Kat w społeczeństwie Polski XIV-XVI w., PWN, Warszawa 1986
- ↑ Koran nie każe kamienować wyborcza.pl
