Ulica Zaporoska we Wrocławiu

ulica Zaporoska
Przedmieście Świdnickie, Powstańców Śląskich, Gajowice
Ilustracja
wiadukt kolejowy nad ul. Zaporoską, blisko jej północnego końca (przy Owsianej)
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Długość

1,3 km

Przebieg
światła ul. Grabiszyńska / ul. Szpitalna
ul. Owsiana
ul. Lubuska
Skwer Ptasi Zagajnik
ul. Lwowska
ul. Skwierzyńska
światła Rondo Żołnierzy Wyklętych / ul. Gajowicka / ul. Szczęśliwa
ul. Żelazna / ul. Zielińskiego
Pl. Hirszfelda
światła ul. Krucza / ul. Wielka
ul. Jantarowa
ul. Energetyczna
Pl. Powstańców Śląskich
Położenie na mapie Wrocławia
Mapa konturowa Wrocławia, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Zaporoska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „ulica Zaporoska”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ulica Zaporoska”
51°05′42,0000″N 17°00′55,0800″E/51,095000 17,015300
Multimedia w Wikimedia Commons

Ulica Zaporoska – dwujezdniowa aleja z pasem zieleni pośrodku w południowym dawnym przedmieściu Wrocławia (Krzyki), łącząca ul. Grabiszyńską z placem Powstańców Śląskich, gdzie łączy się z ulicami Sudecką i Powstańców Śląskich.

Aleja wytyczona została pod koniec XIX w. podczas budowy założeń urbanistycznych nowej dzielnicy cesarza Wilhelma I Hohenzollerna (Kaiser-Wilhelm-Viertel). Nosiła wówczas nazwę Hohenzollernstraße i ciągnęła się także poza plac Powstańców Śląskich. Podczas oblężenia Festung Breslau w gruzach legła niemal cała zabudowa dzisiejszej Zaporoskiej; do odbudowy nadawało się tylko parę kamienic po zachodniej stronie ulicy (na rogu z pl. Powstańców Śląskich, na rogu z ul. Energetyczną oraz budynek przy Szczęśliwej/Skwierzyńskiej), wszystkie inne zostały zniszczone w stopniu nie nadającym się do uratowania. Po wojnie cała Hohenzollernstraße nazwana została ulicą Sudecką.

W roku 1969, kiedy władze miasta Zaporoże w Ukraińskiej SRR nazwały jedną ze swoich ulic „Wrocławską”, komunistyczne władze Wrocławia uznały, że powinny uhonorować ukraińskie miasto w podobny sposób i fragment ulicy Sudeckiej – od Grabiszyńskiej do placu Powstańców Śląskich – przemianowały na ulicę Zaporoską. Liczy ona około 1,3 kilometra długości; jej przedłużeniem na południe, poza Pl. Powstańców jest ul. Sudecka, a na północ, poza Grabiszyńską – ul. Szpitalna.

Przy Zaporoskiej znajdują się trzy place:

  • najdalej na północ trójkątny plac, dziś zupełnie nieczytelny z uwagi na punktową zabudowę w okolicy i na samym placu – obecnie nosi nazwę Skwer Ptasi Zagajnik (dawniej niem. Hohenzollernplatz, potem Plac Jakuba Szeli),
  • drugi na skrzyżowaniu z Gajowicką (niem. Gabitzstraße) okrągły, z klombem kwiatów pośrodku i rondem dookoła – 3 października 2012 roku go nazwano Rondem Żołnierzy Wyklętych[a][1],
  • trzeci prostokątny, na skrzyżowaniu z ul. Zielińskiego (Höfchenstraße) – plac Ludwika Hirszfelda (dawniej Höfchenplatz, tuż przed wojną przemianowany na Franz-Seldte-Platz, po wojnie do 1954 r. plac Prostokątny).
Pawilon na pl. Hirszfelda rok przed rozbiórką
Ulica Zaporoska, widok z Ronda Żołnierzy Wyklętych na północ…
… i na południe; w głębi dwie wieże: po lewej kościół św. Augustyna przy Sudeckiej, po prawej wieża ciśnień przy Wiśniowej

W latach 70. prostokątny plac Hirszfelda zabudowany został kompleksem mieszkaniowo-handlowo-usługowym wedle projektu architekta Leszka Tumanowicza.

Ulica Zaporoska wykorzystywana bywa niekiedy jako trasa kolarskich kryteriów ulicznych, zwykle wykorzystywane są obie ok. 800-metrowe jezdnie od Grabiszyńskiej do placu Hirszfelda, jedna w kierunku północ-południe, a druga w kierunku powrotnym.

Uwagi

  1. Lokalnie nazywane czasem jest „małym rondem” dla odróżnienia od „dużego ronda”, tj. Placu Powstańców Śląskich, leżącego w pobliżu.

Przypisy

  1. Nadanie nazwy rondu imienia Żołnierzy Wyklętych.

Linki zewnętrzne

  • Ulica Zaporoska na starych i współczesnych fotografiach