Ulwa sałatowa
 | |||
| Systematyka[1] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Gromada | zielenice (Chlorophyta) | ||
| Klasa | watkowe (Ulvophyceae) | ||
| Rząd | watkowce (Ulvales) | ||
| Rodzina | Ulvaceae | ||
| Rodzaj | Ulva | ||
| Gatunek | ulwa sałatowa | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Ulva lactuca L. Species Plantarum 1163 (1753) | |||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
| |||
Ulwa sałatowa, błonica sałatowa, sałata morska (Ulva lactuca L.) – gatunek roślin z gromady zielenic.
Występowanie
Gatunek kosmopolityczny. Występuje w wodach przybrzeżnych mórz przy wszystkich kontynentach od Alaski i Spitsbergenu po Szetlandy Południowe, nie wyłączając wód strefy międzyzwrotnikowej. Także na wybrzeżach izolowanych wysp, jak Wyspa Wielkanocna[1]. W Bałtyku notowany w jego południowo-zachodniej części[2].
Morfologia
Glon zbudowany z łatkowatej plechy osiągającej długość do 20 cm i szerokość do 15 cm. Jest dwuwarstwowa, przyczepiona do podłoża i ma żywozielony kolor[3]. Mimo że dwuwarstwowość plechy była przez wiele lat uważana za cechę odróżniającą rodzaj Ulva od rodzaju Enteromorpha (o kiszkowatej plesze), zdarzają się osobniki ulwy sałatowej o plesze częściowo dwuwarstwowej, a częściowo kiszkowatej (rurowatej), a nawet całkowicie kiszkowatej[4].
Znaczenie
Sałata morska jest jadalna, dość pożywna, jednak mało smaczna. Używana jest głównie w Japonii, gdzie zamiast warzyw dodaje się ją do potraw rybnych i mięsnych (zwłaszcza baraniny)[3].
Przypisy
- ↑ a b M.D. Guiry, G.M. Guiry: Ulva lactuca Linnaeus. [w:] AlgaeBase. World-wide electronic publication [on-line]. National University of Ireland, 2014. [dostęp 2014-05-16]. (ang.).
- ↑ Sytuacja wyjściowa. W: Dokumentacja Nord Stream dotycząca oceny oddziaływania na środowisko. luty 2009, s. 528.
- ↑ a b Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
- ↑ Hillary S. Hayden, Jaanika Blomster, Christine A. Maggs, Paul C. Silva, Michael J. Stanhope, Robert Waaland. Linnaeus was right all along: Ulva and Enteromorpha are not distinct genera. „European Journal of Phycology”. 38 (3), s. 277–294, sierpień 2003. British Phycological Society. Taylor & Francis. DOI: 10.1080/1364253031000136321. ISSN 0967-0262. (ang.).
