Unia Środkowoeuropejska

Masaryk w Independence Hall
Podpis pod Porozumieniem przywódcy Rusinów, Grigorija Żatkowicza
Nowa mapa Europy w 1918

Unia Środkowoeuropejska (ang. Mid-European Union, zwana także Demokratyczną Unią Środkowoeuropejską) to stowarzyszenie polityczne Narodów Europy Środkowej po I Wojnie Światowej powołane do życia w Stanach Zjednoczonych 16 września 1918 roku.

Unia powołana „W celu negocjowania sporów terytorialnych między wschodzącymi krajami Europy Środkowej” oraz do prac na rzecz utworzenia federacji państw lub ich bliskiego sojuszu[1]. W skład Unii miały wchodzić wyzwolone narody z trzech upadłych mocarstw: Niemiec, Rosji i Austro-Węgier[2].

20 września 1918 roku prezydent USA Woodrow Wilson, przyjął delegację Unii z Tomášem Masarykiem na czele i otrzymał od niej rezolucję.

26 października 1918 roku Tomáš Masaryk ogłosił Deklarację Wspólnych Celów Stowarzyszenia na rzecz niepodległości Czechosłowaków, Polaków, Jugosłowian, Ukraińców, Rusinów zakarpackich, Litwinów, Rumunów, Albańczyków, Syjonistów oraz Ormian, a także irrendentystów z Włoch oraz Grecji[3][4]. Podpisanie deklaracji odbyło się podczas spotkania w Filadelfii w Pensylwanii w Independence Hall.

W latach 1918–1922 Józef Piłsudski próbował realizować federacyjne projekty, a także różne stronnictwa i środowiska polityczne przedstawiały swoje koncepcje Unii Państw Słowiańskich, konfederacji środkowo-europejskiej państw „Międzymorza”, jako zabezpieczenie przed imperialną polityką Niemców i Sowietów[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kantowicz, Edward R. „The Rage of Nations” (Eerdmans, 1999) str. 153.
  2. ↑ Polityka: Paderewski z Masarykiem.
  3. ↑ Roberts, Kenneth Lewis. „Europe’s Morning After” (Harper, 1921), s. 131.
  4. ↑ Tekst Porozumienia.
  5. ↑ www.mojarodzina.org/ Międzymorze – środkowoeuropejska alternatywa unii europejskiej.