Unitaryzm
 | Ten artykuł od 2021-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Unitaryzm – polityczna zasada porządku i organizacji, która polega na dążeniu do zjednoczenia w jedną całość wielu autonomicznych tworów społecznych, np. połączenie landów (Niemcy), kantonów (Szwajcaria), grup etnicznych, narodów (Stany Zjednoczone, dawny Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, Indie, Jugosławia) oraz państw (Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej, Wspólnota Europejska).
W przeważającej części struktur politycznych przeważa pewna jakość jednoczenia tendencji unitarnych z tendencjami federalistycznymi. Unitarystą był między innymi prezydent Argentyny Bartolomé Mitre[1].
Definicja
- Unitaryzm – globalne przejęcie kontroli.
- Federalizm – lokalne sprawowanie władzy.
W ujęciu fantazyjnym powtarzanym przez polityków Unitaryzm jest więc tendencją wenusjańską, a federalizm marsjańską. Oznacza to, że:
- nie można obejść się bez obu tendencji,
- najważniejsze jest jednoczenie tendencji unitarnych z federalistycznymi,
- w praktyce takie rozwiązanie sprzyja powstaniu mechanizmów grupy i sprzyja strategiom impasu (gdzie nie ma wygranej), kompromisu (rozwiązanie połowiczne, gdzie wszyscy tracą) i konsensusu (budowanie mostu porozumienia).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Dzieje Ameryki 1969 ↓, s. 417.
Bibliografia
- Nasatir Abraham, Bailey Helen: Dzieje Ameryki Łacińskiej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1969.
