Ursus i Wiktor
 | Ten artykuł od 2023-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
| męczennicy | |||
 | |||
| Data i miejsce śmierci | pod koniec III wieku | ||
|---|---|---|---|
| Czczeni przez | |||
| Wspomnienie | 30 września | ||
| Patroni | Solothurn, diecezji Bazylea | ||
| Szczególne miejsca kultu | |||
| |||
Ursus i Wiktor (zm. po 286 w ret. Soloturn /Solothurn/ w dzisiejszej Szwajcarii)[1] – rzymscy żołnierze legendarnej Legii Tebańskiej, męczennicy chrześcijańscy, święci Kościoła katolickiego.
Wiktor z Soloturn identyfikowany jest z innym legionistami o tym samym imieniu: Wiktorem z Agaunum i Wiktorem z Xanten. Ponieważ wyraz Victor (z łac. 'zwycięzca') w ramach Legionu Tebańskiego jest używany przez kilku męczenników, przypuszczalnie może obejmować różne wersje tego samego kultu w kontekście "zwycięzcy Chrystusa".
Życie
Według tradycji Ursus i Wiktor wraz z 66 towarzyszami uniknęli dziesiątkowania chrześcijańskiego legionu w Agaunum (dzisiejsze Saint-Maurice) i uciekli do Soloturn (niem. Solothurn, pl. Solura). Tu Ursus i Wiktor zostali pojmani przez rzymskiego gubernatora Hyrtakusa (łac. Hirtacus). Nie wyrzekłszy się wiary w Jezusa Chrystusa zostali skazani na śmierć. Miano ich spalić, ale nadeszła burza i deszcz ugasił ogień. Zostali ścięci na moście nad rzeką Aare, a ich ciała wrzucono do wody. Głowy zatrzymał Hyrtakus, ale po namyśle popłynął do małej zatoki, gdzie w tajemnicy gromadzili się chrześcijanie i tam je zostawił. W nocy chrześcijanie ciała legionistów połączyli z głowami i pogrzebali ich. Nad grobem męczenników wybudowano kaplicę św. Piotra.
Kult
Wczesny kult męczenników poświadczył ok. 445 roku biskup Lyonu św. Eucheriusz, w Passio Agaunensium martyrum, z pewną dozą rezerwy do ich członkostwa w Legii. Rozwój kultu trwał do VII wieku. Po wielowiekowym zapomnieniu powrócił w XV wieku. Dalszy rozwój kultu tymczasowo zahamowała reformacja.
Święci Ursus i Wiktor są patronami miasta Soluthurn i diecezji Bazylea.
Ich wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 30 września.
Tego samego dnia wspominany jest również inny męczennik Legii św. Antonin z Piacenzy.
W ikonografii święci przedstawiani są z mieczami, często z głowami pod pachą.
Relikwie
Relikwie świętych podnoszono kilkakrotnie. Według Passio z VII wieku około 500 roku miały trafić z Soloturn do Genewy, gdzie wybudowano bazylikę św. Ursusa na polecenie księżniczki Burgundii Sedeleuby (bazylika została zburzona w 1534). Z kolei kronika Fredegara wzywa ok. 660 roku (Fredegar Chronicle) do budowy bazyliki św. Wiktora w Genewie. Od VII wieku ich popularność spadła a w Martyrologium nie zostali umieszczeni. W późniejszym Passio (prawdopodobnie z X wieku) pojawiło się męczeństwo Feliksa i Reguli a kult Ursusa i Wiktora na nowo odżył. Od XI wieku datowane jest rozdawanie szczątków świętych Ursusa i Wiktora do różnych kościołów i klasztorów. Kolejna elewacja ich relikwii miała nastąpić w latach 1473 i 1519, kiedy to w ołtarzu solurskiej katedry odkryto trumnę z dwoma szkieletami (1519).
Zobacz też
Przypisy
- ↑ St. Ursus (i Viktor) – Catholic Encyclopedia (ang.)
Bibliografia
- Ursus i Wiktor, czczeni w Solurze na DEON.pl (SJ i Wydawnictwo WAM)
- Ursus i Victor von Solothurn - Ökumenisches Heiligenlexikon (niem.)
- Ursus i Victor - Historisches Lexikon der Schweiz (autor: Berthe Widmer) [opublikowano: 2011-01-07] (fr. • niem. • wł.)
