V Batalion Balonowy

V Batalion Balonowy – pododdział Wojsk Aeronautycznych II RP.

Historia batalionu

V Batalion Balonowy został sformowany po zakończeniu wojny z bolszewikami i przejściu wojska na organizację pokojową^[1]. Batalion stacjonował w garnizonie Brześć. Dowódca batalionu podlegał dowódcy Okręgu Korpusu Nr IX^[2]. Latem 1924 roku, wobec ciężkiej sytuacji finansowej państwa przeprowadzona została reorganizacja wojsk balonowych, w ramach której batalion został zlikwidowany^[1][3].

Organizacja batalionu

Organizacja pokojowa batalionu:

• dowództwo batalionu,
• 1 kompania balonowa,
• 2 kompania balonowa,
• batalionowy park balonowy,
• kadra kompanii zapasowej.

Zastępcą dowódcy batalionu był oficer techniczny. W skład każdek kompanii balonowej wchodziło: dowództwo kompanii, balon na uwięzi z obsługą, ochrona balonu i sekcja techniczna, natomiast w skład batalionowego parku balonowego wchodziło dowództwo parku, skład, warsztat, wytwórnia wodorowa i sekcja taborowa^[2].

Obsada personalna

Obsada personalna batalionu w 1923 roku^[4]

• mjr Roman Błażewski – dowódca baonu (do 1 VIII 1924^[5])
• por. Stefan Linsenbarth – p.o. zastępcy dowódcy baonu
• por. Bolesław Hullej
• por. Bolesław Adamczewski
• por. Tadeusz II Kurowski
• por. Robert Beill
• por. Franciszek Hynek
• por. Franciszek Grabarkiewicz
• por. Jerzy II Zawadzki
• por. Zbigniew Kowalski (przydzielony do Centralnej Szkoły Balonowej)
• lekarz baonu – por. plek. Kazimierz II Paprocki (odkomenderowany na studia)

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
• Ku Czci Poległych Lotników Księga Pamiątkowa. Marian Romeyko (red.). Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933.