Van Morrison

Van Morrison
Ilustracja
Van Morrison (2015)
Imię i nazwisko

George Ivan Morrison

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1945
Belfast

Instrumenty

saksofon, gitara, perkusja, ukulele, harmonijka ustna

Gatunki

rock, biały soul, R&B, folk, blues, country

Zawód

muzyk

Aktywność

od 1960

Powiązania

Them

Odznaczenia
Odznaka Rycerza Kawalera (Wielka Brytania) Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny) Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sir Van Morrison, właśc. George Ivan Morrison (ur. 31 sierpnia 1945 w Belfaście)[1][2]północnoirlandzki kompozytor, piosenkarz rockowy, multiinstrumentalista i poeta. Oficer Orderu Imperium Brytyjskiego (OBE).

Van Morrison jest przedstawicielem licznych gatunków i stylów muzyki rockowej, takich jak rhythm and blues, rock and roll, brytyjska inwazja, muzyka celtycka, psychodeliczny rock, chrześcijański rock, jazz-rock i jazz − większości jego piosenek najbliżej jednak do białego soulu i folku.

Życiorys

Pierwszą gitarę otrzymał od ojca w wieku 11 lat. Dwa lata później założył swój pierwszy zespół The Sputniks. Nieprzyjęty do innego zespołu z powodu braku zapotrzebowania na gitarzystę namówił ojca do kupna saksofonu. Kiedy nauczył się na nim grać, Morrison zaczął grać z różnymi lokalnymi zespołami, m.in. Deanie Sands and the Javelins, w którym grał na gitarze i śpiewał. Formację tworzyli: główny wokalista Deanie Sands, gitarzysta George Jones i perkusista-wokalista Roy Kane[3]. W późniejszym czasie zespół z czterema głównymi muzykami – plus pianista Wesley Black – stali się znani jako Monarchs[4]. Z tą ostatnią grupą Morrison – mając 17 lat – udał się w tournée po Europie. W latach 1964–1966 występował w popularnym zespole Them. Od tego momentu zaczęła się jego wielka kariera. W dzieciństwie uczęszczał ze swoją matką Violet na zebrania Świadków Jehowy do Sali Królestwa, dlatego też jeden z jego utworów z roku 1978 na płycie Wavelength nosi tytuł Kingdom Hall (tłum. Sala Królestwa)[5].

W początkach swej kariery czerpał inspiracje od takich artystów jak Bob Dylan i Ray Charles, lecz wkrótce wytworzył swój własny, niepowtarzalny styl. Jego twórczość przejawia podobieństwa do działalności współczesnych bardów, jak Bob Dylan czy Leonard Cohen. W swoim muzycznym repertuarze miał wiersze swojego autorstwa i poetyckie piosenki. Gra na gitarze akustycznej, instrumentach klawiszowych, saksofonie, harmonijce ustnej i perkusji.

Do największych przebojów Vana Morisona należą „Here Comes the Night”, „Gloria” (oba z grupą Them), „Moondance”, „Brown Eyed Girl”, „Domino”, „Wild Night”, „Wavelength”.

Powszechnie zaliczany obok Boba Dylana i Jima Morrisona do największych poetów rockowych. Wywarł wielki wpływ na całe pokolenia muzyków rockowych. Uznawany za jednego z najbardziej znaczących muzyków naszych czasów[6]. Wysoko notowany na listach największych twórców i wykonawców muzyki rockowej XX wieku.

W 1993 roku Van Morrison został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[7].

25 maja 2001 i 22 listopada 2005 odbyły się koncerty Morrisona w Sali Kongresowej w Warszawie[8].

W 2016 roku otrzymał tytuł szlachecki[9].

Dyskografia

Albumy

Studyjne
  • 1967: Blowin’ Your Mind!
  • 1968: Astral Weeks
  • 1970: Moondance
  • 1970: His Band and the Street Choir
  • 1971: Tupelo Honey
  • 1972: Saint Dominic’s Preview
  • 1973: Hard Nose the Highway
  • 1974: It’s Too Late to Stop Now
  • 1974: Veedon Fleece
  • 1977: A Period of Transition
  • 1978: Wavelength
  • 1979: Into the Music
  • 1980: Common One
  • 1982: Beautiful Vision
  • 1983: Inarticulate Speech of the Heart
  • 1985: A Sense of Wonder
  • 1986: No Guru, No Method, No Teacher
  • 1987: Poetic Champions Compose
  • 1988: Irish Heartbeat (z The Chieftains)
  • 1989: Avalon Sunset
  • 1990: Enlightenment
  • 1991: Hymns to the Silence
  • 1993: Too Long in Exile
  • 1995: Days Like This
  • 1995: How Long Has This Been Going On (z Georgie’m Fame’em)
  • 1996: Tell Me Something: The Songs of Mose Allison
  • 1997: The Healing Game
  • 1999: Back on Top
  • 2000: You Win Again (z Lindą Gail Lewis)
  • 2002: Down the Road
  • 2003: What’s Wrong with This Picture?
  • 2005: Magic Time
  • 2006: Pay the Devil
  • 2008: Keep It Simple
  • 2012: Born to Sing: No Plan B
  • 2015: Duets: Re-working the Catalogue
  • 2016: Keep Me Singing
  • 2017: Roll With the Punches
  • 2017: Versatile
  • 2018: You're Driving Me Crazy
  • 2018: The Prophet Speaks
  • 2019: Three Chords & the Truth
  • 2021: Latest Record Project, Vol. 1[10]
  • 2022: What's It Gonna Take?[11]
  • 2023: Moving On Skiffle[12]
  • 2023: Accentuate the Positive[13]
Koncertowe
  • 1984: Live at the Grand Opera House Belfast
  • 1994: A Night in San Francisco
  • 2000: The Skiffle Sessions − Live in Belfast 1999
  • 2009: Astral Weeks Live at the Hollywood Bowl
Kompilacje
  • 1973: T.B. Sheets
  • 1982: This is Where I Came In
  • 1990: The Best of Van Morrison
  • 1991: Bang Masters
  • 1993: The Best of Van Morrison Volume Two
  • 1998: The Philosopher’s Stone
  • 2007: Van Morrison at the Movies − Soundtrack Hits
  • 2007: The Best of Van Morrison Volume 3
  • 2007: Still on Top − The Greatest Hits

Przypisy

  1. AllMusic – Van Morrison Biography (ang.)
  2. Van Morrison Biography. biography.com. [dostęp 2011-04-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-07)]. (ang.).
  3. JohnJ. Grissim Jr. JohnJ., Van Morrison: The Rolling Stone Interview, 22 czerwca 1972 [dostęp 2010-07-23] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-10]  (ang.).
  4. Steve Turner: Van Morrison: Too Late to Stop Now. Viking Penguin, 1993, s. 28. ISBN 0-670-85147-7.
  5. Van Morrison (salon.com) (en)
  6. Biografia muzyka w „Rolling Stone”. rollingstone.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-03)]. (ang.)
  7. Van Morrison: inducted in 1993. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).
  8. Van Morrison zagra w Sali Kongresowej. muzyka.interia.pl, 2005-11-22. [dostęp 2011-04-14].
  9. That's Sir Van To You, If You Please. fyimusicnews.ca, 11 lutego 2016. [dostęp 2023-11-15]. (ang.).
  10. Latest Record Project, Vol. 1 - Van Morrison | Album | AllM [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26]  (ang.).
  11. What's It Gonna Take? - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26]  (ang.).
  12. Moving On Skiffle - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26]  (ang.).
  13. Accentuate the Positive - Van Morrison | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-26]  (ang.).

Linki zewnętrzne

  • Oficjalna strona artysty (ang.)
  • Van Morrison w bazie Filmweb
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000118845608
  • VIAF: 85398818
  • LCCN: n85148183
  • GND: 118737015
  • NDL: 00621175
  • LIBRIS: pm149cb73sgk7hn
  • BnF: 13897731q
  • SUDOC: 094298629
  • SBN: CFIV125262
  • NLA: 35621177
  • NKC: xx0015473
  • BNE: XX949135
  • NTA: 071758895
  • BIBSYS: 17842, 6054679
  • PLWABN: 9810666224805606
  • J9U: 987007442610905171
Encyklopedia internetowa:
  • PWN: 3943581
  • Britannica: biography/Van-Morrison
  • NE.se: van-morrison
  • SNL: Van_Morrison
  • Catalana: 0244194
  • DSDE: Van_Morrison