Volkswagen Typ 4
 Volkswagen 411 | |||
| Inne nazwy | Volkswagen 411 | ||
|---|---|---|---|
| Producent | Volkswagen | ||
| Zaprezentowany | październik 1968 | ||
| Okres produkcji | 1968 – 1974 | ||
| Miejsce produkcji |
| ||
| Następca | Volkswagen Passat B1 | ||
| Dane techniczne | |||
| Segment | D | ||
| Typy nadwozia | 2 i 4-drzwiowy fastback | ||
| Silniki | B4 1,7 l | ||
| Skrzynia biegów | 4-biegowa manualna | ||
| Napęd | |||
| Długość | 4521 mm | ||
| Szerokość | 1638 mm | ||
| Wysokość | 1486 mm | ||
| Rozstaw osi | 2489 mm | ||
| Masa własna | 1030 kg | ||
| Zbiornik paliwa | 50 l | ||
| Dane dodatkowe | |||
| Pokrewne | Volkswagen Typ 3 | ||
| |||
Volkswagen Typ 4 – samochód osobowy klasy średniej produkowany przez niemiecką firmę Volkswagen w latach 1968 – 1974. Dostępny jako 2- i 4-drzwiowy fastback oraz 3-drzwiowe kombi. Do napędu używano silników B4 o pojemności 1,7 lub 1,8 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 4-biegową manualną bądź 3-biegową automatyczną skrzynię biegów. Samochód został zastąpiony przez model Passat B1. Powstały dwie generacje Typu 4, 411 (1968–72) i 412 (1972–74). Przez sześć lat produkcji powstało 367 728 egzemplarzy Typu 4.
Samochód został zaprojektowany przez zespół pod kierownictwem Heinricha Nordhoffa, debiut przypadł na Międzynarodowy Salon Samochodowy w Paryżu w październiku 1968 roku[1]. Samochody serii 411 były największymi wówczas modelami Volkswagena, oferowały także jego największe silniki – przy projektowaniu nadwozia brała udział Carozzeria Pininfarina[2]. W modelu zastosowano charakterystyczny dla ówczesnych volkswagenów schemat, umieszczony za osią tylną chłodzony powietrzem silnik typu bokser napędzający koła tylne i rozkład masy przód/tył równy 45%/55%[2].
Był to pierwszy 4-drzwiowy sedan Volkswagena, cechował się nadwoziem samonośnym, zawieszeniem przednim ze sprężynami śrubowymi i kolumnami MacPhersona, tylnym zawieszeniem opartym na wahaczach oraz ręczną skrzynią biegów z hydraulicznie sterowanym sprzęgłem. Akumulator umieszczony był pod fotelem kierowcy (fotelem pasażera w wersjach dla krajów z ruchem lewostronnym). W modelu zastosowano standardowo całe szyby boczne – bez wywietrzników, co pozwalało na podróż bez przeciągów[3], lakier metalizowany bez dopłat, opony radialne, wykładzinę podłogową, zegarek, elektryczne podgrzewanie tylnej szyby, system wentylacji wnętrza oraz sterowany termostatem układ dodatkowego ogrzewania[4].
411
W momencie uruchomienia produkcji, model 411 napędzany był silnikiem o pojemności 1679 cm³ zasilanym dwoma gaźnikami. W 1969 wprowadzono do niego elektroniczny układ wtryskowy Bosch D-Jetronic, moc maksymalna wzrosła z 69 do 81 KM. Ten sam układ wtryskowy stosowano w Porsche 914, które trafiło do produkcji także w 1969 roku. Na rynku europejskim wersja z wtryskiem nosiła dodatkowe oznaczenie 'E' (od Einspritzung). Pojedyncze okrągłe przednie reflektory zastąpiono podwójnymi.
412
W sierpniu 1972 roku wprowadzono następcę, model 412[5]. Zmodernizowane nadwozie zaprojektował Brooks Stevens[6]. Dodano halogenowe światła przeciwmgielne, zmieniono także wygląd pasa przedniego i obwódek przednich reflektorów[5]. W 1974 podniesiono pojemność skokową silnika do 1798 cm³, powrócono przy tym do dwóch gaźników w układzie zasilania, nazwę wersji 412LE zmieniono na 412LS.
-
VW 411 -
VW 411 LE -
VW 412 -
VW 412
Dane techniczne
Dane producenta[7]:
| Volkswagen 411 / 412 | 411 | 411 E/ LE | 412 E/LE | 412 | 412 S | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Lata produkcji: | 1968–1969 | 1969–1972 | 1972–1973 | 1973–1974 | 1973–1974 | |
| Silnik: | czterosuwowy B4, montowany za tylną osią | |||||
| Pojemność skokowa: | 1679 cm³ | 1679 cm³ | 1679 cm³ | 1795 cm³ | 1795 cm³ | |
| Średnica cylindra x skok tłoka (mm): | 90 × 66 | 90 × 66 | 90 × 66 | 93 × 66 | 93 x 66 | |
| Moc maksymalna przy obrotach: | 69 KM (51 kW) przy 4500 obr./min | 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min | 81 KM (60 kW) przy 4900 obr./min | 76 KM (56 kW) przy 5000 obr./min | 86 KM (63 kW) przy 5000 obr./min | |
| Maksymalna moment obrotowy przy obrotach: | 124 Nm przy 2800 obr./min | 132 Nm przy 2700 obr./min | 132 Nm przy 2700 obr./min | 129 Nm przy 3400 obr./min | 135 Nm przy 3400 obr./min | |
| Stopień sprężana: | 7,8:1 | 8,2:1 | 8,2:1 | - | - | |
| Układ zasilania: | dwa gaźniki Solex 34 PDSIT | wtrysk Bosch D-Jetronic | dwa gaźniki Solex 40 PDSIT | |||
| Układ chłodzenia: | silnik chłodzony powietrzem | |||||
| Instalacja elektryczna: | 12 V | |||||
| Konstrukcja nadwozia: | nadwozie samonośne | |||||
| Prędkość maksymalna: | 145 km/h 142 km/h (aut.) | 155 km/h 152 km/h (aut.) | 155 km/h 152 km/h (aut.) | 150 km/h 147 km/h (aut.) | 158 km/h 155 km/h (aut.) | |
| Przyspieszenie 0–100 km/h: | 18,0 s 21,0 s (aut.) | 17,0 s 20,0 s (aut.) | 17,0 s 20,0 s (aut.) | 16,5 s 20,0 s (aut.) | 14,5 s 17,5 s (aut.) | |
Przypisy
- ↑ a b News and Views: What's new at Paris. „Autocar”. 129 (nbr 3790), s. 59, 3 października 1968.
- ↑ a b The Air-Cooled Era in Colour, Richard Copping, p. 168. Veloce Publishing, October 2005 (UK). Cytat: Long the subject of sneak preview photos, the VW 411 bore a passing resemblance to the VW 1600TL, while Pininfarina who had an advisory contract with Volkswagen, is credited with the car's styling.. (ang.).
- ↑ Dept of Transportation NHTSA Federal Motor Vehicle Safety Standards. Popular Mechanics, Bill Hartford, March 1971, p. 92. (ang.).
- ↑ 1971 Volkswagen 411, USA Brochure. Volkswagen. (ang.).
- ↑ a b Neues vom Markt: Neuer 412: Sicherer, schoener und komfortabler. „Auto Zeitung”. Nbr 17 1972, s. Seite 4, date 12 sierpnia 1972. (ang.).
- ↑ Test VW 412 LS. „Auto Motor u. Sport”. Heft 3 1974, s. Seite 40–48, date 2 lutego 1974. (ang.).
- ↑ Werner Oswald: Deutsche Autos 1945-1975, Band 4. Stuttgart: Motorbuch Verlag, 2003. 3-613-02116-1, Pages. 62-65..
