Wąż pożarniczy
 | Ten artykuł od 2013-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Wąż pożarniczy, wąż strażacki – jeden z elementów wodnej armatury pożarniczej. Służy do podawania wody jako środka gaśniczego.
Rozróżnia się:
- Są to węże mające wbudowany oplot druciany zapobiegający spłaszczeniu podczas zasysania wody z otwartego zbiornika (np. z rzeki). Służą zazwyczaj do zasysania wody, a także środka pianotwórczego. Nie są przystosowane do pracy z ciśnieniem wyższym niż atmosferyczne. Węże W-25 i W-52 są stosowane zazwyczaj do zasysania środka pianotwórczego za pomocą zasysaczy liniowych i autopomp pożarniczych
- Standardowe długości wynoszą:
- dla węży ssawnych W-25 i W-52: 1 m
- dla węży ssawnych W-75, W-110, W-150: 2,4 m i 1,6 m
- Są to węże bez drucianego oplotu, łatwo zwijalne, mające wewnątrz koszulkę z tworzywa[f] (zmniejszająca opór podczas tłoczenia wody). Służą do tłoczenia wody, a także wodnych roztworów środka pianotwórczego do miejsca pożaru.
- Standardowe długości wynoszą:
- dla wszystkich rodzajów węży: 20 m i 15 m
Wszystkie węże muszą mieć łączniki umożliwiające podłączenie ich z jednej strony do motopompy (lub autopompy) zaś z drugiej do prądownicy (węże tłoczne) i smoka ssawnego (węże ssawne).
Uwagi
Linki zewnętrzne
- MichałM. Krupiński MichałM., Od czego zależy wysokość strumienia wody wypływającej z węża ogrodowego?, [w:] pismo „Delta”, deltami.edu.pl, marzec 2022, ISSN 0137-3005 [dostęp 2022-03-15] (pol.).
