Władysław Kakiet
 Władysław Kakiet | |
 sierżant | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 kwietnia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 13 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne |
|
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | konflikt polsko-litewski |
| Odznaczenia | |
   | |
Władysław Kakiet (ur. 18 kwietnia 1898 w Starych Budach, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – podoficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, Wojska Polskiego we Francji i Armii Krajowej, powstaniec warszawski, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Szymona i Katarzyny z Paluchowskich[1][2]. Ukończył 3 klasy szkoły powszechnej i odbył praktyki malarskie w Żyrardowie. Po ukończeniu nauki utrzymywał się z drobnego handlu.
W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i otrzymał przydział do III batalionu 1 pułku piechoty Legionów. W czasie ofensywy wileńskiej został ranny pod Sypiniszkami[3]. W 1920 wziął udział w wyprawie kijowskiej, a później okresie odwrotu Wojsk Polskich walczył pod Borodzianką, Równem i nad Styrem, pod Białymstokiem, Lidą, Nowogródkiem, Stołpcami i Radoszkowicami. W sierpniu 1920 brawurowo zdobył bolszewicki ckm, otwierając swojej kompanii drogę do dalszego natarcia. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[3].
Po zakończeniu działań wojennych, w stopniu sierżanta, został zwolniony do rezerwy. Początkowo pracował w Policji Państwowej w Warszawie, później jako robotnik oraz kierowca. Wrócił do Wojska Polskiego jako pracownik cywilny na stanowisko kierownika warsztatów samochodowych w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 1. Po klęsce wrześniowej przedostał się do Francji i służył w 1 Dywizji Grenadierów. Więziony przez Niemców w obozie pracy w Gródlitz, zbiegł i wrócił do Warszawy. Wziął udział w powstaniu warszawskim działając w kwatermistrzostwie. Zmarł z ran odniesionych w wyniku eksplozji czołgu-pułapki. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w kwaterze batalionu „Wigry”[3].
Żonaty z Heleną Pawłowską, miał córki: Elżbietę (ur. 1936) i Małgorzatę (ur. 1943)[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1843[4][3][2]
- Krzyż Walecznych[5]
- Krzyż pamiątkowy „Wilno Wielkanoc 1919” nr 116[6]
- francuski Krzyż Wojenny[5]
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 85.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 61.
- ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 104 poz. 108.
- ↑ a b Instytut PamięciI.P. Narodowej Instytut PamięciI.P., Władysław Kakiet (ur. 18 kwietnia 1898 w Starych Budach, pow. Błoński, zm. 13 sierpnia 1944 w Warszawie) – sierżant piechoty. [online], Instytut Pamięci Narodowej [dostęp 2021-11-19] (pol.).
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 8.
Bibliografia
- Kakiet Władysław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.57-4799 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-07-15].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
