Włodzimierz Pianka

Włodzimierz Pianka
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1937 Wołomin
Data śmierci	17 listopada 2022
profesor nauk humanistycznych
Specjalność: nauki filologiczne, filologia słowiańska, językoznawstwo slawistyczne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1966
Habilitacja	1974
Profesura	18 października 2002
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Świętych Cyryla i Metodego w Skopju Uniwersytet Wiedeński Uniwersytet Śląski w Katowicach Uniwersytet Warszawski
Odznaczenia

Włodzimierz Pianka (ur. 9 sierpnia 1937 w Wołominie^[1], zm. 17 listopada 2022 w Warszawie^[2]) – polski językoznawca, profesor nauk humanistycznych od 2002^[3], macedonista, członek Macedońskiej Akademii Nauki i Sztuki^[4].

Wykładowca Uniwersytetu Śląskiego oraz Instytutu Slawistyki Zachodniej i Południowej Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Slawista specjalizujący się w macedonistyce. Afirmator macedońskiej kultury i sztuki. Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W latach 1959 - 1967 był pierwszym lektorem języka polskiego na Uniwersytecie Świętych Cyryla i Metodego w Skopju, gdzie przygotował podręcznik języka dla studentów macedońskich. Tutaj także przygotował dwie prace naukowe: doktorską Toponomastikata na Ochridsko-prespanskiot bazen i habilitacyjną Macedońskie imiona osobowe kotliny Azot, obie obronione na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1979-1981 kierownik Zakładu Filologii Słowiańskiej, którą przekształcił w Katedrę Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Śląskiego. Z chwilą wybuchu stanu wojennego w 1981 roku pozostał w Austrii, podejmując pracę naukową na Uniwersytecie Wiedeńskim. Doktor honoris causa Uniwersytetu Świętych Cyryla i Metodego w Skopju. Odznaczony Medalem za Zasługi dla Republiki Macedonii. Pochowany na cmentarzu parafialnym przy ul. Kościuszki w Piasecznie^[5]^[6].

Jego żoną była dr Agnieszka Hofman-Pianka (ur. 3 września 1953, zm. 2 sierpnia 2003), slawistka, dziennikarka współpracująca m.in. z Radiem Wolna Europa i Katolicką Agencją Informacyjną. W 2003 r. obroniła pracę doktorską Socjolingwistyczne aspekty współczesnego języka bośniackiego. Oboje małżonkowie byli wolontariuszami Fundacji im. Brata Alberta. Mieli dwoje dzieci: Jędrzeja i Joannę^[7].

Publikacje

Потеклото и развојот на граматичката категорија род во словенските јазици. Македонски јазик, Том LІІІ, Скопје, 2002, стр. 1-30.
(Polski: Powstania i rozwoju gramatycznej kategorii rodzaju w językach słowiańskich. Język macedoński)
Gramatyka konfrontatywna języków słowiańskich. Т. I, Rozdz. I Grafematyka i II Fonetyka. Śląsk, Katowice 2000, 307 s. (wspólnie z prof. E. Tokarzem)

Przypisy

↑ Prof. dr hab. Włodzimierz Pianka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2009-11-29] .
↑ Ostatnie pożegnanie Profesora Włodzimierza Pianki. slawistyka.uw.edu.pl. [dostęp 2022-11-20]. (pol.).
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 października 2002 r. nr 115-9-02 o nadaniu tytułu naukowego profesora (M.P. z 2002 r. nr 57, poz. 769).
↑ Wlodzimierz Pianka - Biography (language: Macedonian)
↑ Zmarł Profesor Włodzimierz Pianka | Wydział Humanistyczny | Uniwersytet Śląski w Katowicach [online], 23 listopada 2022 [dostęp 2023-11-22] (pol.).
↑ Zawiadomienie o śmierci prof. Włodzimierza Pianki [online], Instytut Slawistyki Polskiej Akademii Nauk, 24 listopada 2022 [dostęp 2023-11-22] (pol.).
↑ TadeuszT. Isakowicz-Zaleski TadeuszT., Ludzie dobrzy jak chleb, Kraków 2010, s. 203-206 .