Włodzimierz Szewczuk
| Pełne imię i nazwisko | Włodzimierz Ludwik Szewczuk |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 kwietnia 1913 |
| Data śmierci | 4 lutego 2002 |
| Zawód, zajęcie | psycholog |
| Odznaczenia | |
          | |
Włodzimierz Ludwik Szewczuk (ur. 2 kwietnia 1913 w Jaśle, zm. 4 lutego 2002) – polski psycholog.
Życiorys
W latach 1945–1948 był członkiem PPR, od 1948 roku należał do PZPR[1]. W latach 1967–1981 członek, w latach 1976–1981 zastępca przewodniczącego Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR w Krakowie. W latach 1960–1983 był profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, a 1968–1981 – dyrektorem Instytutu Psychologii UJ. Zajmował się głównie psychologią pamięci i myślenia, problematyką osobowości i biegu życia ludzkiego, zagadnieniami teoretyczno-historycznymi, autor wielu prac, redaktor i współautor Słownika psychologicznego (1979, wyd. 2 1985).
W 1983 jako konsultant SB był współtwórcą (z prof. Borgoszem) strategii manipulacji śledztwem w sprawie śmiertelnego pobicia Grzegorza Przemyka, proponując przedstawienie „pogłosek” o pobiciu go przez milicję jako „próby skłócenia społeczeństwa z władzą” oraz szeroko zakrojoną akcję oczerniania zarówno ofiary, jak i jego rodziny oraz świadków pobicia[2].
Członek Komitetu Nauk Psychologicznych Polskiej Akademii Nauk. Autor ponad 20 książek naukowych.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim[3] (kwatera XXVIIIC-2-3,4)[4].
Publikacje
- Teoria postaci i psychologia postaci (1951)
- Psychologia zapamiętywania (1957)
- Psychologia człowieka dorosłego (1959)
- Psychologia. Zarys podręcznikowy (t. 1–2 1962–1966)
- Wielki spór o psychikę (1972)
- Sumienie. Studium psychologiczne. Warszawa 1988. ISBN 83-05-11711-1.
- Osiem szkiców do teorii osobowości (1990)
- Psychologia (1990)
Ordery i odznaczenia[5]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (15 stycznia 1955)[6]
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[1]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1988)[7]
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”
- Odznaka „Zasłużony dla Polskiego Towarzystwa Psychologicznego” (1980)[8][9]
Przypisy
- ↑ a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 953–954. ISBN 83-223-2073-6.
- ↑ Cezary Łazarewicz: Żeby nie było śladów. Sprawa Grzegorza Przemyka. ISBN 978-83-8049-234-9.
- ↑ Jan WiktorJ.W. Tkaczyński Jan WiktorJ.W. (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803–2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 286, ISBN 978-83-233-4527-5 .
- ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2024-01-24] .
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1294–1295.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 15 stycznia 1955 r. Nr 0/165 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
- ↑ „Życie Partii”, nr 1 (539), 11 stycznia 1989, s. 21.
- ↑ Zasłużeni | Oddział Krakowski PTP [online] [dostęp 2024-01-24] (pol.).
- ↑ Zasłużeni dla Polskiego Towarzystwa Psychologicznego [online], psych.org.pl [dostęp 2024-01-24] (pol.).
Bibliografia
- Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, s. 1294–1295.
- Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 6, red. Barbara Petrozolin-Skowrońska, Warszawa 1998.
- Szewczuk Włodzimierz. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-15)].
