Wagary

Wikipedia:Weryfikowalność
Ten artykuł od 2019-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Na tę stronę wskazuje przekierowanie z „Dzień wagarowicza”. Zobacz też: film pt. Dzień wagarowicza.
Dzień Wagarowicza
Ilustracja
Katalońscy wagarowicze pijący piwo
Dzień

21 marca

Państwa

 Polska,
 Litwa (niektóre rejony)

Typ święta

szkolne

Zwyczaje

ucieczka z lekcji, wagary

Upamiętnia

pierwszy dzień wiosny (kalendarzowej)

Wagary, ucieczka z lekcji (łac. vagari „błąkać się, wałęsać się”) – samowolne uchylanie się od obowiązku szkolnego przez ucznia, nieuzasadniona (z punktu widzenia władz szkolnych; nieobejmująca np. choroby), jedno- lub wielokrotna, celowa oraz świadoma nieobecność ucznia na obowiązkowych zajęciach lekcyjnych.

Podział

Wagary można dzielić według:

  • częstotliwości:
    • okazjonalne (jednokrotna, wyjątkowa absencja w dłuższej perspektywie czasowej),
    • sporadyczne (od czasu do czasu),
    • systematyczne (regularne w dłuższej perspektywie czasowej),
    • trwałe (trwające przez dłuższy okres, np. kilka dni, tygodni, czy miesięcy).
  • formy realizacji:
    • selektywne (opuszczanie wybranych godzin lekcyjnych),
    • całkowite (nieobecność podczas całego dnia zajęć).
  • podmiotu:
    • indywidualne (jednostkowe),
    • grupowe (obejmujące grupę osób lub też całą klasę, a nawet szkołę)[1].

Można je też podzielić na instrumentalne i ucieczkowe. Te pierwsze mogą mieć charakter przygodowo-rozrywkowy, koleżeński, kompensacyjny (np. potrzeba akceptacji), a nawet przestępczy, a drugie stanowią mechanizm obronny, ucieczkę przed sytuacją konfliktową, lękową lub stresową[1].

  • Mały wagarowicz, Anton Ebert, 1885
    Mały wagarowicz, Anton Ebert, 1885
  • Wagarowicz, Ludwiga Knaus, 1861
    Wagarowicz, Ludwiga Knaus, 1861

Przeciwdziałanie

Na świecie niektóre władze szkolne walczą z problemem wagarów poprzez uruchamianie specjalnych numerów telefonicznych (tzw. „gorących linii”), pod które można zgłaszać przypadki wagarów. W Dystrykcie Kolumbii (USA) istnieje Departament Policji ds. Wagarów i Godziny Policyjnej oraz specjalne wozy policyjne w celu zatrzymania młodocianych. Istnieje bowiem zakaz swobodnego przemieszczania się młodzieży na ulicach i w miejscach publicznych w określonych godzinach (zwykle nocnych).

  • Wagarowicz, obraz nieznanego malarza, przedstawiający karanie opuszczającego lekcje
    Wagarowicz, obraz nieznanego malarza, przedstawiający karanie opuszczającego lekcje
  • Telefoniczna „Gorąca linia”
    Telefoniczna „Gorąca linia”
  • Pojazd policyjny Dystryktu Kolumbii ds. Wagarów i Godziny Policyjnej
    Pojazd policyjny Dystryktu Kolumbii ds. Wagarów i Godziny Policyjnej
  • Obraz Kłoda wagarowicza, Ralpha Hedleya z 1899 roku pokazuje poniżenie wagarującego
    Obraz Kłoda wagarowicza, Ralpha Hedleya z 1899 roku pokazuje poniżenie wagarującego

Wagary a wiosna

Wagary nasilają się zwłaszcza w okresie wiosennym, a potęguje je ładna, słoneczna pogoda. Jest to związane z typowym dla większości ludzi mieszkających w strefie klimatu umiarkowanego rozprężeniem wiosennym i ogromną chęcią przebywania na świeżym powietrzu w miejscu pełnym słońca, następującym po długim zimowym czasie jego braku.

W skrajnych przypadkach taka absencja może dotyczyć całej klasy szkolnej (spowodowana jest wówczas zwykle obawą przed jakimś trudnym egzaminem lub pracą klasową) lub nawet kilku klas oraz całej szkoły np. w pierwszy dzień wiosny kalendarzowej (21 marca), czego przykładem w Polsce jest obchodzone przez uczniów w tym dniu nieformalne święto Dzień Wagarowicza. Część władz szkolnych próbuje ograniczyć lub na swój sposób zalegalizować wagary w tym dniu poprzez organizację imprez szkolnych (i pozaszkolnych) oraz okolicznościowych wyjść (np. do najbliższego parku w celu uczczenia pierwszego dnia wiosny, w postaci tradycyjnego topienia Marzanny – symbolu odchodzącej zimy).

Przypisy

Zobacz multimedia związane z tematem: Wagary
Zobacz hasło wagary w Wikisłowniku
  1. a b Małgorzata Papier, ZJAWISKO WAGAROWANIA WŚRÓD UCZNIÓW SZKÓŁ GIMNAZJALNYCH – RAPORT Z BADAŃ, [w:] KULTURA – PRZEMIANY – EDUKACJA. Tom II. Myśl o wychowaniu. Teorie i zastosowania edukacyjne, Wydawnictwo Uniwersytet Rzeszowskiego, Rzeszów, 2014, s. 67, ISBN 978-83-7996-078-1.
Kontrola autorytatywna (absenteizm):
  • GND: 4180228-7
  • NDL: 00573200
  • BNCF: 13378
  • NKC: ph216794