Willie Mays

Willie Mays
Ilustracja
Środkowozapolowy
Pełne imię i nazwisko

Willie Howard Mays, Jr.

Pseudonim

The Say Hey Kid

Data i miejsce urodzenia

6 maja 1931
Westfield (Alabama)

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

25 maja 1951

Ostatni występ

9 września 1973

Statystyki
Średnia uderzeń

0,302

Home runy

660

Uderzenia

3283

RBI

1903

Kariera klubowa
Lata Kluby
1951–1952
1954–1972
New York/San Francisco Giants
1972–1973 New York Mets
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1979

Głosów

94,7% (1. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Multimedia w Wikimedia Commons

Willie Howard Mays, Jr. (ur. 6 maja 1931 w Westfield, w stanie Alabama) – amerykański baseballista, który występował na pozycji środkowozapolowego.

Kariera sportowa

Zawodową karierę rozpoczął w zespołach Negro League w Chattanooga Choo-Choos i Birmingham Black Barons[1][2]. Podczas występów w Negro League był obserwowany przez skautów klubów MLB, między innymi Boston Braves oraz Brooklyn Dodgers[3][4]. Ostatecznie 20 czerwca 1950 podpisał kontrakt z New York Giants[5]. Sezon 1951 rozpoczął w klubie rezerwowym Giants Minneapolis Millers[1]. W Major League Baseball zadebiutował 25 maja 1951 w meczu przeciwko Philadelphia Phillies[6]. Mimo nie najlepszego sezonu, w którym uzyskał średnią uderzeń 0,274, zaliczył 68 RBI i zdobył 20 home runów w 121 meczach, został wybrany najlepszym debiutantem w National League[7][8]. W tym samym roku zagrał w World Series, jednak Giants ulegli New York Yankees w sześciu meczach[9].

W 1952 został powołany do United States Army[1]. Z powodu służby wojskowej Mays nie zagrał w 266 meczach[10]. W 1954 powrócił do zawodowego baseballu i ze średnią uderzeń 0,345 i 46 zdobytymi home runami, został wybrany MVP National League[8][11]. W tym samym sezonie New York Giants zwyciężyli w World Series pokonując Cleveland Indians 4–0[1]. Dwa lata później wstąpił do Klubu 30–30 zdobywając 36 home runów i 40 skradzionych baz[12]. W 1962 Giants (od 4 lat z siedzibą w San Francisco) przegrali World Series z New York Yankees w siedmiu meczach[9]. Trzy lata później został po raz drugi w karierze wybrany MVP[11].

22 września 1969 Mays zdobył 600. home runa w karierze[13]. 10 lipca 1970 został dziesiątym baseballistą w historii, który zaliczył 3000. uderzenie[14]. W maju 1972 w wieku 41 lat przeszedł do New York Mets, w którym zakończył karierę. 23 stycznia 1979 został członkiem Galerii Sław Baseballu[15].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
MVP National League 1954, 1965 [11]
24× All-Star 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959¹, 1959², 1960¹, 1960², 1961¹, 1961², 1962¹
1962², 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973
[16]
All-Star Game MVP 1963, 1968 [17]
12× Gold Glove Award 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1962, 1963, 1964, 1965, 1966, 1967, 1968 [18]
Zwycięzca w World Series 1954 [9]
AL Rookie of the Year Award 1951 [7]
MLB All-Century Team [19]
Baseball Hall of Fame od 1979 [15]
# 24 zastrzeżony przez Giants 1972 [20]

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d Baseball Immortal MVP. achievement.org. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  2. Willie Mays. encyclopediaofalabama.org. [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-06)]. (ang.).
  3. Rewriting history: What if the Braves had signed Willie Mays?. hardballtimes.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  4. Exciting Player Is Willie Mays. The Pittsburgh Press. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  5. Willie Mays Transactions. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  6. Giants 8 Phillies 5. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  7. a b Willie Mays Biography. notablebiographies.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  8. a b Willie Mays Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  9. a b c Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
  10. Armed Forces Day Tribute - May 21. 500hrc.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  11. a b c Most Valuable Player winners. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  12. 30-30 Club. baseball-statistics.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  13. Famous Home Runs. mlb.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  14. The 3000 Hit Club - Willie Mays. baseballhalloffame.org. [dostęp 2016-02-17]. (ang.).
  15. a b Mays, Willie. baseballhall.org. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  16. Most Seasons on All-Star Roster. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
  17. All-Star MVPs. mlb.com. [dostęp 2013-08-15]. (ang.).
  18. National League Gold Glove Award Winners. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-25]. (ang.).
  19. All Century Team. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
  20. Willie Mays Biography. espn.com. [dostęp 2012-09-05]. (ang.).
  21. The White House – President Obama Names Recipients of the Presidential Medal of Freedom (ang.) [dostęp 2015-11-28]
  • p
  • d
  • e
Miotacze
Łapacze
Pierwszobazowi
Drugobazowi
Trzeciobazowi
Łącznicy
Zapolowi
Designated hitters
  • Baines
  • E. Martínez
Menadżerowie
Działacze
Pionierzy
  • Barrow
  • Bulkeley
  • Cartwright
  • Chadwick
  • Chandler
  • Comiskey
  • Dreyfuss
  • R. Foster
  • Frick
  • Giles
  • Gillick
  • Griffith
  • Harridge
  • Hulbert
  • B. Johnson
  • Kuhn
  • Landis
  • La. MacPhail
  • Le. MacPhail
  • Manley
  • Miller
  • O’Malley
  • Pompez
  • Posey
  • Rickey
  • Ruppert
  • Schuerholz
  • Selig
  • Spalding
  • Veeck
  • Weiss
  • S. White
  • Wilkinson
  • G. Wright
  • H. Wright
  • Yawkey
Sędziowie
  • Barlick
  • Chylak
  • Conlan
  • Connolly
  • Evans
  • Harvey
  • Hubbard
  • Klem
  • McGowan
  • O’Day
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
  • 1947: J. Robinson
  • 1948: Dark
  • 1949: Newcombe
  • 1950: Jethroe
  • 1951: Mays
  • 1952: Black
  • 1953: Gilliam
  • 1954: Moon
  • 1955: Virdon
  • 1956: F. Robinson
  • 1957: Sanford
  • 1958: Cepeda
  • 1959: McCovey
  • 1960: F. Howard
  • 1961: B. Williams
  • 1962: Hubbs
  • 1963: Rose
  • 1964: Allen
  • 1965: Lefebvre
  • 1966: Helms
  • 1967: Seaver
  • 1968: Bench
  • 1969: Sizemore
  • 1970: Morton
  • 1971: E. Williams
  • 1972: Matlack
  • 1973: Matthews
  • 1974: McBride
  • 1975: Montefusco
  • 1976: Metzger, Zachry
  • 1977: Dawson
  • 1978: Horner
  • 1979: Sutcliffe
  • 1980: Howe
  • 1981: Valenzuela
  • 1982: Sax
  • 1983: Strawberry
  • 1984: Gooden
  • 1985: Coleman
  • 1986: Worrell
  • 1987: Santiago
  • 1988: Sabo
  • 1989: Walton
  • 1990: Justice
  • 1991: Bagwell
  • 1992: Karros
  • 1993: Piazza
  • 1994: Mondesi
  • 1995: Nomo
  • 1996: Hollandsworth
  • 1997: Rolen
  • 1998: Wood
  • 1999: Williamson
  • 2000: Furcal
  • 2001: Pujols
  • 2002: Jennings
  • 2003: Willis
  • 2004: Bay
  • 2005: R. Howard
  • 2006: Ramírez
  • 2007: Braun
  • 2008: Soto
  • 2009: Coghlan
  • 2010: Posey
  • 2011: Kimbrel
  • 2012: Harper
  • 2013: Fernández
  • 2014: deGrom
  • 2015: Bryant
  • 2016: Seager
  • 2017: Bellinger
  • 2018: Acuña Jr.
  • 2019: Alonso
  • 2020: D. Williams
  • 2021: India
  • 2022: Harris
  • 2023: Carroll
  • p
  • d
  • e
  • p
  • d
  • e
Sportowiec Roku Associated Press
  • p
  • d
  • e
Laureaci nagrody sportowca roku – Hickok Belt
  1. Nie przyznano
Kontrola autorytatywna (osoba):
  • ISNI: 0000000082993210
  • VIAF: 110380493
  • LCCN: n79041939
  • GND: 173496318
  • NDL: 00449280
  • NTA: 131964895
  • CiNii: DA03360272
  • NUKAT: n2011244121
  • WorldCat: lccn-n79041939
Encyklopedia internetowa: