Winorośl pachnąca
 | |||
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | rośliny | ||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | okrytonasienne | ||
| Klasa | Magnoliopsida | ||
| Nadrząd | |||
| Rząd | winoroślowce | ||
| Rodzina | winoroślowate | ||
| Rodzaj | winorośl | ||
| Gatunek | winorośl pachnąca | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Vitis riparia Michx. Fl. Bor.-Amer. 2: 231 1803[3] | |||
| |||
| |||
Winorośl pachnąca (Vitis riparia) – gatunek pnączy z wąsami czepnymi z rodziny winoroślowatych. Szeroko rozpowszechniony w centralnej i wschodniej Kanadzie oraz w centralnej i północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych. Ma największy zasięg geograficzny spośród wszystkich północnoamerykańskich gatunków winorośli. Występuje na prawie całej wschodniej połowie Ameryki Północnej, z wyjątkiem dalekiej północy i południowo-wschodnich krańców USA.
Morfologia
- Pokrój
- Wysoko lub średnio wysoko wspinająca się liana, słabo rozgałęziona, o pędach okrągłych na przekroju[3].
- Liście
- Okrągławe, lekko wcięte, o ząbkowanym brzegu i długości około 10-18 cm[4]. Latem zielone, jesienią przebarwiają się na żółto.
- Kwiaty
- Rozdzielnopłciowe, zebrane w kwiatostany długości 9–12 cm[3].
- Owoce
- Kuliste jagody o średnicy 8–12 mm, o czarnej barwie, mocno sino nabiegłe[3].
Zastosowanie
Przede wszystkim stosowana jest jako pnącze dekoracyjne[5].
Przypisy
- ↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2012-08-13] (ang.).
- ↑ a b c d Vitis riparia Michaux. [w:] Flora of North America [on-line]. eFlora. Missouri Botanical Garden, St. Louis, MO & Harvard University Herbaria, Cambridge, MA.. [dostęp 2020-09-09].
- ↑ Jean-Denis Godet: Drzewa i krzewy. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 1997,
- ↑ Władysław Bugała: Drzewa i krzewy dla terenów zieleni. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1991,
