World Bodybuilding Federation

WBF (World Bodybuilding Federation, pol. Światowa Federacja Kulturystyki) – federacja kulturystyczna istniejąca w Stanach Zjednoczonych w latach 1990–1992.

Historia

Powstanie WBF było wynikiem dążenia potentata na rynku wrestlingu Vince McMahona i znanego kulturysty Toma Platza do przełamania monopolu IFBB czerpiącej z rynku amerykańskiej kulturystyki dochód szacowany na 100 mln dolarów rocznie (1990)^[1]. Oficjalnie za datę powołania WBF przyjmuje się 15 września 1990, kiedy to na konkursie Mr. Olympia w Chicago (organizowanym przez IFBB) Tom Platz zaprezentował nowy, branżowy periodyk pt. Bodybuilding Lifestyles i wydał komunikat prasowy o powstaniu nowej federacji oraz organizacji zawodów w których nagrody będą najwyższe w historii tej dyscypliny^[1]. Finansową stronę przedsięwzięcia miał zabezpieczyć McMahon jako prezes firmy "Titan Sports", natomiast rolą Platza jako jej dyrektora miała być koordynacja całego przedsięwzięcia od strony kulturystycznej. 15 września na konferencji prasowej w nowojorskim Plaza Hotel ogłoszono, że do nowo powstałej federacji przystąpiło oficjalnie 13 zawodników startujących dotychczas w szeregach IFBB. Byli to: Danny Padilla, Tony Pearson, Berry deMay, Gary Strydom, Johnny Morant, Aaron Baker, Troy Zuccolotto, Mike Quinn, Eddie Robinson, Vince Cromeford, David Dearth, Jim Quinn i Mike Christian^[2]. Gaże jakie zaproponowała im WBF wynosiły od 200 do 400 tys. dolarów rocznie^[1]. Tylko kilku z nich – deMay, Quinn (Mike) i Christian – należało do ścisłej światowej czołówki (w poprzednich latach byli plasowani w pierwszej dziesiątce Mr. Olympia). Większość z nich należała "II ligi" światowej kulturystyki – zawodników niebędących w stanie przebić się do wąskiej czołówki, najlepiej zarabiających zawodowych kulturystów. W nowej federacji otrzymali oni nazwę: "WBF BodyStars".

Kontrakty jakie podpisywali członkowie WBF z firmą "Titan Sports" nie były jednak dla nich korzystne – otrzymywali stałą gażę, oddając zyski z udziału w imprezach władzom "Titann Sports". Nagrody jakie WBF ustanowiło w swoich konkursach nie były większe od tych w zawodach organizowanych przez IFBB, która w odpowiedzi na powstanie WBF zwiększyła pulę nagród w swoich imprezach. Dodatkowo, zawodnicy WBF zobowiązani byli do utrzymywania wysokiej formy przez cały rok (co w niemal każdej dyscyplinie sporu jest w praktyce niemożliwe) i startów na każde wezwanie WBF^[2]. Dodatkowym, niekorzystnym czynnikiem był fakt, że wbrew wcześniejszym obietnicom McMahon nie wyodrębnił kulturystyki jako samodzielnej dyscypliny w swoim wrestlingowym imperium i "starty" jego kulturystów miały charakter pseudosportowego show (podobnie jak wrestling), bardzo krytykowanego przez fanów kulturystyki i branżową prasę^[3]. Niektórzy krytycy pierwsze mistrzostwa WBF zorganizowane w 1991 roku określili po prostu mianem "cyrku"^[1]. Każdy z zawodników otrzymał podobnie jak w wrestlingu, swój pseudonim i na scenę wychodził w odpowiednim do niego przebraniu.

WBF upadło po niespełna dwóch latach istnienia, głównie z powodu braku zawodników, którzy woleli pozostać w IFBB oraz niewywiązywania się władz federacji z wcześniejszych obietnic^[1]. 15 lipca 1992 Vince McMahon powiadomił oficjalnie braci Weiderów – założycieli i szefów IFBB – o zaprzestaniu działalności WBF. Większość "banitów" powróciła później w szeregi IFBB, zezwolono im na starty. Dziś można napotkać opinię, że WBF zniszczył również sam Vince McMahon wprowadzając w 1992 roku dla kulturystów swojej federacji drakońskie testy antydopingowe. Miał on działać pod presją ciągłych oskarżeń, również urzędów federalnych, o niekontrolowane zażywanie sterydów przez zawodników jego federacji (WWE i WBF)^[1].

Działalność

Mistrzostwa

WBF dwukrotnie zorganizowało swoje mistrzostwa. W obydwu konkursach zwyciężył Gary Strydom.

WBF Championship – 1991 (Atlantic City, New Jersey)

1. Gary Strydom
2. Mike Christian
3. Berry DeMey
4. Mike Quinn
5. Eddie Robinson

WBF Championship – 1992 (Long Beach, California)

1. Gary Strydom
2. Jim Quinn
3. Aaron Baker
4. David Dearth
5. Berry Demey

WBF Body Stars

Kulturystykę w wydaniu WBF promował cotygodniowy program telewizyjny pt. WBF Body Stars emitowany przez stację USA Network. Zawierał on ogólne porady dotyczące kulturystki – treningu i odżywiania oraz wiele wyreżyserowanych scenek humorystycznych z występami kulturystów. Program stracił na znaczeniu po upadku federacji, zmieniał nazwę usuwając z niej przedrostek "WBF" i od tej pory głównie reklamował suplementy diety kulturystycznej z linii ICOPRO. Został zdjęty z anteny pod koniec 1992 roku na skutek niskiej oglądalności.

ICOPRO

ICOPRO (I ntegrated Co nditioning Pro gram) seria suplementów dietetycznych dla kulturystów produkowanych pod szyldem WBF. Zniknęła z rynku w 1995 roku.

Ciekawostki

• W 1992 roku McMahonowi udało się zwerbować w szeregi WBF gwiazdę prawdziwej wielkości – Lou Ferrigno, drugiego po Arnoldzie Schwarzneggerze kulturystę, który zrobił wielką karierę w show-biznesie. Ferrigno za sumę 900 tys. dolarów rocznie wstępnie zgodził się na udział w występach WBF, jednak samego kontraktu nie podpisał, na skutek kontrpropozycji IFBB (jej suma nie jest znana) i możliwość powrotu do startów w Mr. Olympia^[1].
• Półtoraroczna zaledwie "przygoda" Vincenata McMahona z kulturystyką kosztowała go 15 mln dolarów^[3].

Przypisy

Linki zewnętrzne

Dwaj kulturyści w typowym dla WBF występie TV