Współrzędne ortogonalne

Współrzędne ortogonalne to zbiór współrzędnych q = ( q 1 , , q n ) {\displaystyle q=(q^{1},\dots ,q^{n})} dla których powierzchnie współrzędnych przecinają się pod kątami prostymi. Powierzchnia współrzędnych dla współrzędnej q k {\displaystyle q^{k}} jest krzywą, powierzchnią lub hiperpowierzchnią taką, że q k {\displaystyle q^{k}} ma stałą wartość. Np. w 3-wymiarowym układzie współrzędnych kartezjańskich ( x , y , z ) {\displaystyle (x,y,z)} jest układem ortogonalnym, ponieważ powierzchnie x = const , y = const , z = const {\displaystyle x={\text{const}},y={\text{const}},z={\text{const}}} są płaszczyznami, które przecinają się pod kątami prostymi. Współrzędne ortogonalne są szczególnymi, ale występują najczęściej wśród współrzędnych krzywoliniowych.

Bibliografia

  • T. Trajdos: Matematyka cz. III. Warszawa: PWN, 1993. ISBN 83-204-1547-0.