Wybory parlamentarne w Zimbabwe w 2008 roku

Zimbabwe Ten artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Zimbabwe Ustrój polityczny Ustrój polityczny Zimbabwe Konstytucja Konstytucja Zimbabwe Władza ustawodawcza Parlament Zimbabwe Izba Zgromadzenia Jacob Mudenda Senat Edna Madzongwe Władza wykonawcza Prezydent Emmerson Mnangagwa Rząd Rząd Emmersona Mnangagwy Władza sądownicza Wymiar sprawiedliwości Sąd Najwyższy Prokurator Generalny Zimbabwe Kontrola państwowa Kontrola państwowa Audytor Generalny Finanse Bank Rezerwy Zimbabwe Samorząd terytorialny Podział administracyjny Zimbabwe Samorząd terytorialny Partie polityczne Partie polityczne ZANU-PF MDC MDC-N Wybory Wybory parlamentarne: 2013 Wybory prezydenckie: 2013 Wybory do Senatu: 2013 Referenda: 2013 Polityka zagraniczna Polityka zagraniczna Ministerstwo Spraw Zagranicznych Zimbabwe minister: Sibusiso Moyo Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Zimbabwe w 2008 roku odbyły się 29 marca. Kandydaci ubiegali się o miejsca w obu izbach parlamentu Zimbabwe – Izbie Zgromadzenia oraz Senacie. Według wstępnych wyników zwycięstwo odniosła opozycyjna koalicja z Ruchem na rzecz Zmian Demokratycznych na czele, jednak nie uzyskała absolutnej większości^[1].

Tego samego dnia przeprowadzone zostały wybory prezydenckie i samorządowe^[1].

Okoliczności wyborów

Robert Mugabe sprawuje rządy w Zimbabwe od 1980 roku. Jest odpowiedzialny za doprowadzenie kraju do stanu największego w historii kryzysu gospodarczego. Jego rządy określane są mianem półdyktatorskich^[2], zapowiedział jednak swoją gotowość do ustąpienia z urzędu w razie porażki. Zarówno opozycja, jak i obserwatorzy Unii Afrykańskiej stwierdzili, że w czasie wyborów doszło do fałszerstw^[3].

O ogłoszenie oficjalnych wyników zaapelowali przedstawiciele siedmiu państw Unii Europejskiej^[4]. Podobny apel wystosował rzecznik Białego Domu^[5]. 24 kwietnia przedstawiciele Departamentu Stanu USA poinformowali, że według ich danych zdecydowane zwycięstwo odniosła opozycja^[6].

Wyniki

Po ponownym przeliczeniu głosów w 23 okręgach wyborczych komisja wyborcza ogłosiła, że większość w parlamencie zdobył opozycyjny Ruch na rzecz Zmian Demokratycznych 110 na 209 miejsc w parlamencie^[7].

Przypisy