Wzór Gell-Manna-Nishijimy

Ten artykuł od 2012-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Wzór Gell-Manna-Nishijimy – równanie opisujące własności hadronów, łącząc liczby kwantowe, czyli liczbę barionową ${\displaystyle B,}$ dziwność ${\displaystyle S}$ i izospin ${\displaystyle I_{z},}$ z ładunkiem elektrycznym ${\displaystyle Q.}$ Zostało zaproponowane przez Kazuhika Nishijimę i Tadao Nakano (w 1953) oraz, niezależnie, Murraya Gell-Manna (w 1956).

Równanie to ma następującą postać:

${\displaystyle Q=I_{z}+{\frac {1}{2}}(B+S).}$

Pierwotnie wzór sformułowano na podstawie eksperymentów. Obecnie jest rozumiany jako następstwo wprowadzenia modelu kwarkowego.

W uproszczeniu, ładunek elektryczny ${\displaystyle Q}$ cząstki wiąże się z jej izospinem ${\displaystyle I_{z}}$ i hiperładunkiem ${\displaystyle Y}$ poniższą zależnością:

${\displaystyle Q=I_{z}+{\frac {1}{2}}Y.}$