Xysticus kochi
| Xysticus kochi | |||
| Thorell, 1872 | |||
 Samica | |||
 Samiec | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | stawonogi | ||
| Podtyp | |||
| Gromada | pajęczaki | ||
| Rząd | pająki | ||
| Rodzina | ukośnikowate | ||
| Podrodzina | Thomisinae | ||
| Rodzaj | Xysticus | ||
| Gatunek | Xysticus kochi | ||
| Synonimy | |||
| |||
| |||
Xysticus kochi – gatunek pająka z rodziny ukośnikowatych.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został w 1872 przez Tamerlana Thorella[1].
Opis
Samce osiągają od 3,9[2] do 5,4[3] mm, a samice od 4,4[2] do 10,8 mm długości ciała[3]. Karapaks zmierzony u 12 samców miał od 2,01 do 2,86 mm długości i od 1,99 do 2,63 mm szerokości, a u 20 samic od 2,44 do 3,58 mm długości i od 2,38 do 3,57 mm szerokości[2]. Ubarwienie karapaksu jest jasnorudobrązowe u samic i ciemnobrązowe u samców, czasem żółtawobrązowo marmurkowane, z szeroką przepaską środkową barwy żółtawobiałej, na której przedzie leży duży, klinowaty znak koloru szarawobrązowego z ciemnym czubkiem. Ponadto na karapaksie występują często ciemne do czarnych paski, a u samca oczy są białawo obrzeżone. Szczękoczułki są u samca brązowo, szarobrązowo i żółtawobiało, zaś u samicy tylko żółtawobiało nakrapiane[2]; na przedzie zaopatrzone są w silne kolce. Podługowato-owalne sternum ma rzadko rozmieszczone kolce[3]. Barwa sternum u samca jest jasnożóławobrązowa z ciemnymi kropkami, zaś u samicy żółtawobiała do jasnobrązowej z brązowożółtymi brzegami[2][3]. Odnóża kroczne mają mocne kolce[3]. Barwa odnóży samca jest brązowawa w części dosiebnej i jasnożółtawa w części odsiebnej, zaś samicy żółtawobiała z brązowymi liniami i kropkami[2]. Opistosoma (odwłok) ma wierzch zmiennie ubarwiony, jednak zawsze z jasnobrązowo-ochrowym znakiem w kształcie liścia na ciemnym tle[3].
Nogogłaszczki samca mają krótką goleń z dwiema apofizami: ściętą na szczycie retrolateralną i zaopatrzoną w dwa małe ząbki na górnej krawędzi wentralną (brzuszną)[2]. Buławka płciowa samca ma apofizy nieco ku sobie zakrzywione, przypominające cęgi. Apofyza medialna jest podzielona na dwie gałęzie: bazalną i dystalną. Embolus w końcowej ⅓ jest silnie rozszerzony[3], a jego wierzchołek robi jedną pętlę i niekiedy ostro się zakrzywia na lejkowatym wgłębieniu tutaculum[2].
Samica ma płytkę płciową z sercowatym przedsionkiem tylko w przedniej połowie podzielonym przegrodą, otworami kopulacyjnymi położonymi przednio-bocznie[2] oraz beleczką między rowkami w około połowie tak szeroką jak jeden rowek[3]. Przewody kopulacyjne są szerokie, poprzeczne i kieszeniowate[2]. Wulwa ma szerokie i pomarszczone tło rowków płytki płciowej[3]. Zakrzywione zbiorniki nasienne mają silnie zesklerotyzowane wierzchołki[2].
Występowanie i biologia
Pająk palearktyczny, znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Estonii, Litwy, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Macedonii, Albanii, Grecji, Rosji, Turcji, Gruzji, Armenii, Azerbejdżanu i Azji Środkowej. Zasięg pionowy dochodzi do 2100 m n.p.m.[3]
Gatunek pospolity[3]. Zasiedla suche łąki i lasy[2]. Bytuje na niskich roślinach i powierzchni gruntu[3]. Dojrzałe samce są aktywne od marca do września, zaś samice od marca do października[3].
Przypisy
- ↑ T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part III. Uppsala: C.J. Lundström, 1872, s. 229–374. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.
- ↑ a b c d e f g h i j k l S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285–601, 2006.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Xysticus kochi. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-07-27].
