Zygmunt Ledóchowski

Zygmunt Ledóchowski

Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1898 Warka
Data i miejsce śmierci	15 września 1965 Gdańsk
profesor nauk chemicznych
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	18 stycznia 1932
Profesura	12 września 1962
Uczelnia	Politechnika Gdańska
Okres zatrudn.	1947–1965
Odznaczenia

Zygmunt Ledóchowski (ur. 13 listopada 1898 w Warce, zm. 15 września 1965 w Gdańsku) – polski chemik, nauczyciel akademicki, żołnierz Armii Krajowej. Prezes Polskiego Towarzystwa Chemicznego , przewodniczący Gdańskiego Oddziału PTChem w latach 1949–1950 i 1957–1958, członek Komitetu Chemii i Technologii Organicznej PAN, Rady Naukowej Instytutu Farmaceutycznego w Warszawie.

Uczył się na prywatnych kompletach, do gimnazjum chodził w Gostyninie, później w Warszawie. Gimnazjum ukończył w 1918. Był absolwentem kierunku Chemia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego uzyskując dyplom magistra. Stopień naukowy doktora w zakresie chemii i fizyki na UW uzyskał 18 stycznia 1932 (promotor W. Lampe). Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał na wniosek Politechniki Gdańskiej z dnia 12 września 1962.

Podczas pracy na Politechnice Gdańskiej wypromował 11 doktorów^[1].

Był kontrolerem Okręgowej Izby Kontroli w Warszawie – prowadził inspekcje zakładów produkujących środki chemiczne.

W latach 1929–1934, 1940–1944, 1945–1947 pracował w Państwowym Zakładzie Higieny w Warszawie. W czasie okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji. Prowadził badania i produkcję materiałów wybuchowych dla Armii Krajowej.

W latach 1945–1946 wykładał na Wydziale Lekarskim i Stomatologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1947 roku przeniósł się do Gdańska. Kierował Katedrą Technologii Środków Leczniczych na Wydziale Chemicznym Politechniki Gdańskiej od 1947 do 1965 (od 1 września 1947 na stanowisku kontraktowego profesora nadzwyczajnego). W 1963 został profesorem zwyczajnym. Od 1 maja 1965 do śmierci – czyli 15 września 1965 dziekan Wydziału Chemicznego Politechniki Gdańskiej.

Współpracował z Komitetem Nauk Chemicznych PAN, Polskim Towarzystwem Chemicznym oraz Instytutem Onkologii w Warszawie i Gliwicach. Duża część prac profesora opatentowana została w Polsce i innych krajach, w tym w USA, ZSRR i Japonii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[2]

Był stryjem prof. Andrzeja Ledóchowskiego, także specjalizującego się w chemii leków; był promotorem jego doktoratu^[3][4]. Zmarł bezpotomnie w Gdańsku. Pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu parafialnym w Warce. Jedna z ulic w Warce nosi jego imię^[5].

Zakres tematyki naukowej

Chemia leków, nowe sulfamidy i sulfony przeciwgruźlicze, a od 1959 poszukiwanie związków przeciwnowotworowych wśród pochodnych akrydyny.

Specjalizował się w badaniu nad lekami nad najgroźniejszymi chorobami (gruźlica i nowotwory).

Przypisy