70 Ophiuchi

70 Ophiuchi
ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Wężownik

Rektascensja

18h 05m 27s / 18h 05m 27s

Deklinacja

+02° 30′ 00″ / +02° 29′ 56″

Paralaksa (π)

196,72 / 196,62

Odległość

16,3 ly (5 pc[1])

Wielkość obserwowana

4,89 / 6,00m

Ruch własny (RA)

A: 124,16 mas/rok
B: 442,1 mas/rok

Ruch własny (DEC)

A: -962,82 mas/rok
B: -1253,0

Prędkość radialna

-6,87 ± 0,08 / -10 ± 5 km/s

Charakterystyka fizyczna
Typ widmowy

K0 V[2] / K4 V[3]

Alternatywne oznaczenia
Bonner Durchmusterung: BD +02 3482
Boss General Catalogue: GC 24641
Katalog Gliesego: GJ 702
Katalog Henry’ego Drapera: HD 165341
Katalog Hipparcosa: HIP 88601
Katalog jasnych gwiazd: HR 6752
SAO Star Catalog: SAO 123107
V2391 Oph

70 Ophiuchigwiazda podwójna położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Tworzą ją dwa pomarańczowe karły należące do typu widmowego K, o obserwowanej wielkości gwiazdowej 4,89m i 6,00m. Jaśniejszy składnik układu jest gwiazdą zmienną typu BY Draconis.

Układ planetarny

Z układem 70 Ophiuchi wiąże się jedno z najwcześniejszych doniesień o wykryciu planet pozasłonecznych. W.S. Jacob z obserwatorium w Madrasie, należącego do Brytyjskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, stwierdził w 1855 r. na podstawie astrometrii, że w układzie 70 Oph występują anomalie ruchu sugerujące istnienie w nim „ciała planetarnego”[4]. W latach 90. XIX wieku Thomas J.J. See z Uniwersytetu Chicago twierdził, że z występowania tych anomalii wynika, że nieobserwowane, ciemne ciało okrąża jedną z gwiazd tego systemu, z okresem orbitalnym 36 lat[5]. Jednakowoż Forest R. Moulton dowiódł, że układ trzech ciał o takich parametrach orbitalnych byłby niestabilny[6].

Także w latach 40. XX wieku pojawiło się doniesienie sugerujące istnienie trzeciego ciała, krążącego z okresem 17 lat[7]. Wszystkie te wczesne raporty były mylne[1], jednak istnienie niegwiazdowych towarzyszy 70 Ophiuchi nie jest całkowicie wykluczone. W 2010 roku obserwacje wskazały dwa takie potencjalne ciała; nie wiadomo jednak, czy są to obiekty fizycznie związane z układem 70 Oph[8].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Heintz, W.D.. The Binary Star 70 Ophiuchi Revisited. „Journal of the Royal Astronomical Society of Canada”. 82 (3), 1988. Bibcode: 1988JRASC..82..140H. 
  2. 70 Oph A w bazie SIMBAD (ang.)
  3. 70 Oph B w bazie SIMBAD (ang.)
  4. W.S Jacob. On Certain Anomalies presented by the Binary Star 70 Ophiuchi. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 15, s. 228, 1855. Bibcode: 1855MNRAS..15..228J. 
  5. T.J.J. See. Researches on the Orbit of F.70 Ophiuchi, and on a Periodic Perturbation in the Motion of the System Arising from the Action of an Unseen Body. „Astronomical Journal”. 16, s. 17, 1896. DOI: 10.1086/102368. Bibcode: 1896AJ.....16...17S. 
  6. T.J. Sherrill. A Career of Controversy: The Anomaly of T. J. J. See. „Journal for the History of Astronomy”. 30 (98), s. 25–50, 1999. Bibcode: 1999JHA....30...25S. 
  7. Dirk Reuyl, Erik Holmberg. On the Existence of a Third Component in the System 70 Ophiuchi. „Astrophysical Journal”. 97, s. 41, 1943. DOI: 10.1086/144489. Bibcode: 1943ApJ....97...41R. 
  8. Angelle M. Tanner, Christopher R. Gelino, Nicholas M. Law. A High-Contrast Imaging Survey of SIM Lite Planet Search Targets. „Publications of the Astronomical Society of the Pacific”. 122.896, s. 1195-1206, 2010. DOI: 10.1086/656481.