Andrea Gioannetti
| Kardynał prezbiter |
 |
| Kraj działania | Państwo Kościelne |
| Data i miejsce urodzenia | 6 stycznia 1722
Bolonia |
| Data i miejsce śmierci | 8 kwietnia 1800
Bolonia |
| Arcybiskup Bolonii |
| Okres sprawowania | 1777–1800 |
| |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | kameduli |
| Prezbiterat | 19 grudnia 1744 |
| Sakra biskupia | 4 lutego 1776 |
| Kreacja kardynalska | 2 czerwca 1777
Pius VI |
| Kościół tytularny | Santa Pudenziana |
 | Multimedia w Wikimedia Commons | |
Sukcesja apostolska
| Data konsekracji | 4 lutego 1776 |
| Konsekrator | Giovanni Francesco Albani |
| Współkonsekratorzy | Giovanni Francesco Guidi di Bagno-Talenti
Giovanni Tommaso Gallarati Ghislieri |
| Konsekrowani biskupi | | Paolo Giuseppe Castelli Piratini | 1781 | |
Andrea Gioannetti OSBCam (ur. 6 stycznia 1722 w Bolonii, zm. 8 kwietnia 1800 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 6 stycznia 1722 roku w Bolonii, jako syn Baldassarrego Francesca Gioannettiego i Pellegriny Zanoni, otrzymując na chrzcie imiona Melchiorre Benedetto Lucidoro[1]. W młodości wstąpił do zakonu kamedułów[1]. 19 grudnia 1744 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Wkrótce potem został wykładowcą filozofii i teologii, a także dziekanem zgromadzenia w Romandioli[1]. 29 stycznia 1776 roku został tytularnym arcybiskupem Emerii i administratorem apostolskim Bolonii, a sześć dni później przyjął sakrę[2]. 2 czerwca 1777 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 15 grudnia i nadano mu kościół tytularny Santa Pudenziana[2]. W tym samym roku został pełnoprawnym arcybiskupem Bolonii[2]. W 1796 roku narósł problem relacji archidiecezji z Senatem, który został przywrócony przez Napoleona, po złożeniu z funkcji legata Giovanniego Andrei Archettiego[1]. Konflikt dotyczył uznawania w nowej konstytucji katolicyzmu jako religii państwowej i inicjatyw wdrażanym przeciwko imigranckim kapłanom[1]. Gdy w 1797 roku doszło do konfiskaty majątków kościelnych i zniesienia immunitetów duchownych, Gioannetti wydał list pasterski, w którym głosił autonomiczny autorytet Kościoła otrzymany od Chrystusa do regulowania działań człowieka w społeczeństwie, a także nawoływał Napoleona do przestrzegania przykazań i zasad Kościoła[1]. Kardynał zmarł 8 kwietnia 1800 roku w Bolonii[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Andrea Gioannetti. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-06-16]. (ang.).
- ↑ a b c d e Andrea Gioannetti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-06-16]. (ang.).
| Biskupi | - Zama (313)
- Faust (342)
- Domicjan
- Jowian
- Euzebiusz (370)
- Eustazjusz (390)
- Feliks (397–431)
- Petroniusz (431–450)
- Marceli
- Parteniusz
- Julian I
- Geroncjusz
- Teodor I
- Lussoriusz
- Tertulian
- Jukundus (496)
- Teodor II
- Klemens
- Piotr I
- German
- Konstantyn
- Julian II
- Adeodat
- Justynian
- Luminosus (649)
- Donus
- Wiktor I (680)
- Elizeusz
- Gaudencjusz
- Klauzynus
- Barbatus (736–744)
- Roman (752–756)
- Piotr II (786)
- Witalis (801)
- Marcin I
- Teodor III (814–825)
- Krzysztof (827)
- Marcin II
- Piotr III
- Ursus
- Jan I (880–881)
- Sewer (884–898)
- Piotr IV (905)
- Jan II
- Albert (955–983)
- Jan III (997–1007)
- Frogeriusz (1019–1028)
- Alfred (1031–1055)
- Lambert (1062–1074)
- Gerard I (1079–1089)
- Bernard (1096–1104)
- Wiktor II (1108–1129)
- Henryk I (1130 1145)
- Gerard Grassi (1148–1165)
- Jan IV (11690–1187)
- Gerardo di Gisla (1187–1198)
- Gerardo Ariosti (1198–1213)
- Enrico della Fratta (1213–1240)
- Ottaviano I Ubaldini administrator (1240 1244)
- Giacomo Boncambi (1244–1260)
- Ottaviano II Ubaldini (1263–1295)
- Schiatta Ubaldini (1295–1298)
- Giovanni Savelli (1299–1302)
- Uberto Avvocati (1302–1322)
- Arnaldo Sabatier di Cahors (1322–1330)
- Stefano Agonet (1331–1332)
- Bertrando de Fumel (1332–1339)
- Beltramino Parravicini (1340–1350)
- Giovanni di Naso (1352–1360)
- Almerico Cathy (1361–1371)
- Bernardo de Bonnevalle (1371–1378)
- Filippo Carafa (1378–1389)
- Cosma Migliorati (1389–1390)
- Rolando da Imola (1390–1390)
- Bartolomeo Raimondi (1392–1406)
- Antonio Correr (1407–1412)
- Giovanni di Michele OSB (1412–1417)
- Mikołaj Albergati (1417–1443)
- Ludovico Trevisan (1443–1444)
- Nicolo Zanolini (1444)
- Tomaso Parentucelli (1444–1447)
- Giovanni del Poggio (1447–1447)
- Filippo Calandrini (1447–1476)
- Francesco Gonzaga administrator (1476–1483)
- Giuliano della Rovere (1483–1502)
- Giovanni Stefano Ferrer (1502–1510)
- Francesco Alidosi (1510–1511)
- Achille Grassi (1512–1523)
- Lorenzo Campeggi (1524–1539)
- Alessandro Campeggi (1541–1553)
- Giovanni Campeggi (1553–1563)
- Ranuccio Farnese (1564–1565)
|
|---|
| Arcybiskupi | |
|---|
